ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - της Βάσως Καττέ

Welcome to Tijuana! Η Βάσω Καττέ είναι τοπογράφος,ασχολείτai και με διάφορα άλλα που όμως ποτέ δεν τα τελειοποιεί γιατί είναι τεμπέλα. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ικαρία. Με μητέρα Μαγγανιωτίνα και πατέρα Ραχιώτη, η ίδια μοιάζει περισσότερο της γιαγιάς της, Βασιλείας. Της αρέσει το γκρι, βαριέται το Αλ τσαντίρι και κάθε πρωί πίνει γάλα με μέλι. Έχει αδυναμία στα παιδία, τα ταξίδια και τη μουσική. Θα ήθελε να γνώριζε από κοντά τον Μάνο Χατζηδάκι, τον S. Kubrick και τον Constantan de Batougion. Στην προηγούμενη ζωή της ήθελε να ήταν τσιγγάνα χορεύτρια στη Γρανάδα, στην τωρινή ακόμα να αποφασίσει, ενώ στην επόμενη θα ήθελε απλά να ξέρει από νωρίς τι θα γίνει όταν μεγαλώσει!

της Βάσως Καττέ

Το τελευταίο καιρό στο αγαπημένο μας πλέον ikariamag, είδαμε ένα ενθουσιώδες αφιέρωμα-ύμνο για τη γυναίκα της Ικαρίας. Τι τιμή, τι θαυμασμός, αλλά και τι συγκίνηση! Ευχαριστούμε κύριοι για τα καλά σας λόγια, νιώθουμε πολύ υπερήφανες τώρα.

Δεν ξέρω πώς γίνεται αλλά κάθε πρωί με ξυπνάει κάποιος «τελάλης, που περνάει κάτω από το μπαλκόνι μου και φωνάζει. Την μία είναι ο παλιατζής, την άλλη ο μανάβης, τώρα τελευταία ακούς πολύ πήλινη γλάστρα!

Πολλές φορές στην Αθήνα ή στο πλοίο, συναντώ παλιούς μου συμμαθητές και μου λένε τα νέα τους: πού βρίσκονται, πού δουλεύουν… και όλοι καταλήγουν στο ότι θέλουν να γυρίσουν στην Ικαρία, στο μέρος που μεγάλωσαν δηλαδή και δε μπορούν, δε βρίσκουν δουλειά. Στεναχωριέμαι.

Φτάνοντας στο σπίτι της κυρίας Μαρίκας , βρίσκω το κλειδί στην πόρτα -όπως και στα περισσότερα σπίτια. Mε καλωσορίζει και με φιλεύει…

Ένας φίλος μου, ο Γιώργος σπούδασε μηχανολόγος μηχανικός στην Θεσσαλονίκη και στην συνέχεια έκανε διδακτορικό στην Βαρκελώνη. Όταν τελείωσε, γύρισε στην Ελλάδα για να βρει δουλειά…έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε και ακόμα ψάχνει. Του αρέσει πολύ η χώρα του, το σπίτι του, η οικογένειά του αλλά αναγκαστικά θα φύγει πάλι έξω για να εργασθεί…θα είναι ένας οικονομικός μετανάστης.

Μια από αυτές τις καλοκαιρινές μέρες του φετινού Νοέμβρη σκεφτήκαμε με έναν φίλο και γείτονα να ανηφορίσουμε προς το βουνό να απολαύσουμε τη θέα και την ησυχία, όλο το Πέραμα στο πιάτο.

Τρίτη απόγευμα στο πολιτιστικό κέντρο των Καρυδιών. Η Σίλκε κόβει τα νεράντζια και η Σοφία ζυγίζει την ζάχαρη. «Μαρία, πόσο νερό να ρίξω στο συκαλάκι;» «Βαγγελιώ, αυτή η μαρμελάδα ακτινίδιο τελικά είναι άλλο πράμα, δεν έμεινε βαζάκι ούτε για δείγμα.»

Σελίδες

ikariastore banner

ikariaki-agora.gr