Τα τραύματα είναι ακόμη νωπά και η κατάσταση κυρίως στο δυτικό άκρο της Ικαρίας δεν έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο, αν αναλογιστεί κανείς ότι στο δημοτικό διαμέρισμα Καρκινάγριου οι κάτοικοι διανύουν την τέταρτη ημέρα χωρίς ρεύμα, νερό και τηλέφωνο. Ο λεγόμενος απολογισμός δεν έχει τέλος, καθώς ό,τι είχε δημιουργήσει έως σήμερα ο Ικαριώτης -από δημόσιες υποδομές μέχρι το τελευταίο ιδιωτικό του εγχείρημα- είναι χωμένα κάτω από άμμο, λάσπη ή πεταμένα στη θάλασσα και όλοι μονολογούν πως «άλλαξε ο χάρτης του νησιού».

Όμως είναι αλήθεια πως «ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό». Ήδη οι σύλλογοι οργανώνονται, μεθοδεύουν, ενεργοποιούνται και εθελοντές (διαμένοντες στο νησί και μη)  ξεκινούν δουλειά. Συσκέψεις, συναντήσεις, φίλοι καλούν φίλους. Οι ντόπιοι έχουν πιάσει τα φτυάρια και ξεθάβουν το βιος τους, οι μπουλντόζες ανοίγουν χωμένες πλατείες και πάει λέγοντας. Αν οι ρυθμοί είναι γοργοί και αν υπάρχει αγάπη και σύμπνοια, όλα θα γίνουν όπως παλιά και ακόμη καλύτερα. Οι Ικαριώτες έχουν μια ιστορία που γράφει πως ποτέ δεν παραιτήθηκαν. Έτσι και τώρα, δυνατοί προχωρούν μπροστά.

Και θα διεκδικήσουν. Το ότι το νησί κηρύχθηκε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης είναι πραγματικά ένα ευχάριστο ανάμεσα σε όλα τα δυσάρεστα, γιατί μόνον έτσι ίσως καταφέρει να ορθοποδήσει σχετικά σύντομα. Τι σημαίνει σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης; Σημαίνει ότι η Πολιτεία αναγνωρίζει το μέγεθος της καταστροφής και αναλαμβάνει να επανορθώσει άμεσα -με όσα μέσα διαθέτει- ό,τι έχει χαθεί και φυσικά να βοηθήσει (οικονομικά) όλους όσους επλήγησαν από την κακοκαιρία. Τι θυμίζει αυτό; Θυμίζει αυτούς που μέχρι σήμερα ζουν σε container μετά τον σεισμό του ʽ99. Θυμίζει όλους αυτούς που δεκαετίες περιμένουν κρατικές αποζημιώσεις για φυσικές καταστροφές. Θέλω να ελπίζω ότι δε θα μου θυμίζει τους Ικαριώτες σε μερικά χρόνια από σήμερα!

Αφροδίτη Τσαμουδάκη
afroditi@ikariamag.gr