Οι πτήσεις για και από Ικαρία ήταν ανέκαθεν λίγο πολύ προβληματικές. Τα αεροσκάφη ήταν πάντοτε μικρά και παλιά, δεν ήξερες αν θα φύγεις, αν θα φτάσεις ή αν θα επιστρέψεις. Μπορεί να είχες διανύσει δυόμιση ώρες δρόμου με το αυτοκίνητο -εκ των οποίων η μία ήταν σε χωματόδρομο- για να αναχωρήσεις με το πιο σίγουρο μέσο. Όμως τελικά εξαιτίας της κακοκαιρίας ή κάποιου άλλου λόγου, αυτό δεν ερχόταν στον προορισμό του. Στη συνέχεια έπρεπε ταλαίπωρος να επιστρέψεις πίσω διανύοντας άλλες δυόμιση ώρες δύσβατου χωματόδρομου.

Ως μόνιμος κάτοικος ή επισκέπτης του νησιού ήσουν και είσαι δέσμιος κακών συνθηκών. Κακών δρόμων, κακής υγείας, κακής παιδείας, κακής πολιτείας…Εκείνο που μοιάζει ανησυχητικό είναι ότι ήσουν παιδί και μεγάλωσες και ότι τώρα τα παιδιά σου αρχίζουν να μεγαλώνουν και αυτά. Εντούτοις οι κακές συνθήκες παραμένουν. Εξακολουθείς να αισθάνεσαι παραγκωνισμένος, ριγμένος, ξεχασμένος στη γωνιά σου. Σαν κάθε φορά που ζητούσες να επιβιβαστείς στο αεροσκάφος της «εξέλιξης», η πτήση σου ν’ ακυρωνόταν.

Παραδόξως όμως, βλέπεις άλλες «πτήσεις» να εκτελούνται με επιτυχία. Στην Κοινότητα Οίας στη Σαντορίνη απονεμήθηκε πρόσφατα το σήμα αειφορίας για έργα αναβάθμισης της λειτουργίας των μονάδων αφαλάτωσης και του δικτύου ύδρευσης. Η Αμοργός προχώρησε σε ολοκληρωμένη διαχείριση στερεών αποβλήτων. Στον Μούδρο της Λέσβου επισκευάστηκε διατηρητέο κτίριο Δημοτικού Σχολείου και αναπτύχθηκαν ευρυζωνικές υπηρεσίες και στην Ίο αναδεικνύονται τα πολιτιστικά μνημεία και εφαρμόζεται ολοκληρωμένη ανακύκλωση.

Εσύ στα ίδια! Διαμαρτύρεσαι συνεχώς πως είσαι ξεχασμένος αλλά μέχρι εκεί. Είναι τρομαχτική η υποψία ότι ήσουν σε θέση να πετάξεις, αλλά κατά βάθος επιθυμούσες ν’ ακυρωθεί η πτήση σου για να είσαι σε θέση να διαμαρτυρηθείς.

Αφροδίτη Τσαμουδάκη
afroditi@ikariamag.gr