(Βάλε το παρακάτω τραγούδι να παίζει και στο ρυθμό του, διάβασε το κείμενο...)

Ηλιοβασίλεμα θα' ναι. Σούρουπο. Στην «ταράτσα» του Καλάμου. Στο πανηγύρι "του Χριστού"! Με τον πράμνιο ίσα να κοχλάζει τη φαιά μου καθώς νωχελικά κρεμιέσαι πάνω μου προσμένοντας από το -άρτι αφηχθέν στο νησί- σώμα μου, που βαθιανασαίνει σαν ψάρι που το ρίξαν πάλι μέσα στο νερό, να σε οδηγήσει στα 4/4 του άσματος κι έτσι να πορευτούμε … ολόκληροι!

Αχ, ας είναι τούτος ο χορός μια ιστορία απ’ την αρχή. Ζωή ολόκληρη ανάμεσα σε 2 χειμώνες! Όχι, δεν τους φοβήθηκα τους δράκους του ψύχους. Δε μου παγώσαν την καρδιά. Αυτό το χέρι που κράτησε σπαθί να ξεπαστρέψει τα ζιζάνια της λήθης, τώρα προσεχτικά, σα μάνικο κρατά την κουλουριασμένη σου παλάμη που πρόσφορο βιολί μού παραδόθηκε.

Κλείσε κι εσύ τα μάτια σου. Του ορατού δε χρειάζονται μικρόψυχες υπομνήσεις. Μην κλέβεις, κλείσ’ τα! Να η θάλασσα. Λίγο δεν είναι να ιχνηλατείς ορίζοντα. Η θάλασσα άλλωστε μάς περιέχει. Και τώρα, τυφλές σκιές γινόμαστε στο φόντο που νυχτώνει. Σκιές λικνίσματος. Τι ωραία! Τι αιώνια! Άκου το τραγούδι …τάραραραμ τα ρα ρα ράμμμμμ … μμμμμ....

Σα μουρμουρητό απόψε φυσά αυτός ο τόπος. Του αγίου του γιορτή και σβήνει τα κεράκια με μανία σα για να προλάβει, μέχρι να τελειώσει αυτός ο χορός, να γίνουν όλες μας οι ευχές. Μ' αυτήν την ελπίδα ξύπνησαν και οι ζητιάνες ανάγκές μου μεθώντας από την οσμή σου, έτσι όπως κεντρομόλα στριφογυρνάς στα χέρια μου. Ναι, κάνε και τσαλίμια! Ναι, γιατί; Ποιος είπε πως ο Θεός τα τέλειωσε όλα σε μια μέρα; Επανήλθε να στολίσει. Μετά από αυτόν το χειμώνα, δεν περισσεύει τίποτα.

Από το εσύ κι εγώ, ποτέ δεν περίσσεψε τίποτα. Άκου … τάραραραμ τα ρα ρα ράμμμμμ, πάμε μαζί, ραμμμμμμμ.

Κανονικά, αυτή η εποχή «Θέρως» να γράφεται. Και Εκείνος … έτσι, σαν «ψαράκια» να πετά στη μεγάλη Θάλασσα ετούτα τα κορμία που χορεύουν. Να τα τσαλαβουτά και να τα θερίζει.

Θρασύτατο μα και παραμυθιασμένο … αμάνικο παιδί, ο Έρωτας.

Κωνσταντίνος Βατούγιος

υγ. Αυτό το τραγούδι είναι μαγικό. Τα μάτια έκλεισα και ...

Σειρά σου. Κλείσε τα μάτια και βάλ’ το να παίζει ....
 

Τι σου συνέβη; Πες το μου στο konstantinos@ikariamag.gr