Μέσα από τα λεγόμενα ενός απλού άνθρωπου, εκείνο που ακούγεται τον τελευταίο καιρό είναι μια πρόταση που πρέπει να μας βάλει σε μεγάλη σκέψη: «Όλοι ίδιοι είναι».  Αλήθεια, έχει βάση αυτό; Βέβαια η φράση αυτή πηγάζει από μια προσπάθεια που γίνεται τα  τελευταία χρόνια για την απαξίωση της πολίτικης ζωής του τόπου μας. Ποιοι όμως ευθύνονται γι’ αυτό και ποιες είναι οι ευθύνες της αριστεράς;  Πολύ εύκολα θα πει κάποιος ότι η αντίδραση και η κρατούσα καπιταλιστική τάξη  θέλοντας να μηδενίσει την αναγκαιότητα της πολιτικής , περνά τέτοιες αντιλήψεις μέσα σ’ όλους τους χώρους με κύριο όργανο της τα ΜΜΕ.  Εντάξει, αυτοί κάνουν τη δουλειά τους. Με αυτό τον τρόπο απομονώνουν τον κάθε πολίτη, τον κάνουν μονάδα, και έτσι αδύνατο να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε αρνητική συνέπεια.

Ο πολίτης όμως  είναι κατά κύριο λόγο κοινωνικό ον, έτσι βλέπουμε την ανάπτυξη διαφόρων κινημάτων έξω από πολιτικούς χώρους , με αυτοοργανωση και με έντονες δραστηριότητες . Τα κινήματα αυτά κατά κύριο λόγο έχουν χαρακτηριστικά προοδευτικότητας, καλυτέρευσης με λίγα λόγια της ζωής μας. Ίσως σε αρκετές περιπτώσεις η δημιουργία αυτών των κινημάτων να περιορίζουν το λόγο ύπαρξης τους σε χώρους  με τοπικό ενδιαφέρον (Κερατέα, Ελληνικό, Θεσσαλονίκη, Λάρισα , γενικά τοπική αυτοδιοίκηση   κλπ) , άλλα όμως εκτείνουν την δράση τους σε Πανελλήνιο χώρο (Δεν Πληρώνω διόδια – εισιτήρια, οικολογικά κλπ).

Παρολαυτά, η συμμετοχή του πολίτη  σε πολιτικούς χώρους εξαρτάται από το κατά ποσό θα εξυπηρετηθεί σε προσωπικό επίπεδο, με εξαίρεση (κατά πλειοψηφία )τους χώρους της αριστεράς. Εδώ βεβαία, θα τονίσουμε ότι μεγάλο μέρος των επαγγελματικών στελεχών της αριστεράς γίνονται καρεκλοκένταυροι και ορισμένοι πιστεύουν ότι έχουν το αλάθητο του Πάπα. Και αυτό ισχύει για όλα τα σχήματα της αριστεράς , ακόμα και στην κάθε μικρή οργάνωση. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.

Ας δούμε τώρα ποιες είναι οι κύριες ευθύνες του αριστερού χώρου – για όλο το χώρο . Τα διαφορά κινήματα λοιπόν δρουν έξω – και καλά κάνουν – από πολιτικούς χώρους και έτσι η αριστερά μένει στην άκρη, έκτος από μέλη της που συμμετέχουν σ αυτά. Ο χώρος λοιπόν που μένει για την αριστερά είναι ο πολιτικός χώρος  Η πολυδιάσπαση της όμως λειτούργει τελείως ανασταλτικά. Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ έφερε κάποιο αποτέλεσμα προσωρινό. Οι παραπάνω λόγοι που ανέφερα για την κακοδαιμονία της αριστεράς, λειτούργησαν διαλυτικά. Στη σημερινή εποχή δεν υπάρχει χώρος που θα εκφράσει όλες τις αριστερές απόψεις . Είναι δυνατό να γίνει αυτό; Αλήθεια απέχουν τόσο πολύ οι διάφορες αντιλήψεις των αριστερών οργανώσεων μεταξύ τους;

Και τελικά το αποτέλεσμα είναι να παραμένει ο λαός στριμωγμένος στη γωνιά από την πληθώρα προβλημάτων που έχει. Να όμως που αυτά τα κινήματα δίνουν διέξοδο και πρέπει να τα πλαισιωθούν απ’ όλους μας , χωρίς κανένα κομματικό καπέλο.

Τέλος, πιστεύω ότι μέσα από αυτούς τους χώρους θα έλθει και μια Νέα Αριστερά που εκ των πραγμάτων θα εκφράσει τις σύγχρονες απαιτήσεις για το προοδευτικό κίνημα.

Συν Αθηνά και χείρα κίνει.

Θοδωρής Παπασιμάκης
papasim@gmail.com