και αυτό ήταν κυρίες και κύριοι. μόλις μου ήρθε το τελειωτικό χτύπημα... και ήρθε στις 2 τα ξημερώματα. κι εκεί που σκότωνα το χρόνο μου στο ίντερνετ με το διαζύγιο της Μενεγάκη, τα κέρατα του Μικρούτσικου, τις φωτογραφίες μου στο facebook και ένα καινούριο παιχνίδι που έχω κολλήσει τελευταία, έπεσε το μάτι μου πάνω σε μια συζήτηση περί μουσικής και τέχνης. και κάπου εκεί είδα κι άλλα, που δεν τα καταλάβαινα και όλα (ξέρεις, απ’ αυτά τα «ουάου» που πρέπει να νιώσεις και λίγο ηλίθιος διαβάζοντάς τα) για τον Schopenhauer και τα ανθρώπινα αισθητήρια, για την Tέχνη με το «τ» κεφαλαίο και το Τζιμάκο. ε, κι είπα κι εγώ να ακούσω λίγο το «Αφρικανέ» της Σαρρή. έτσι για αντίδραση βρε αδερφέ...

  δεν ήμουνα πάντα έτσι αλλά τι να κάνουμε! ναι, το παραδέχομαι, πέρασα κι εγώ σαν τυπική φοιτήτρια τη φάση εσωτερικής αναζήτησης και διαλογισμού και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.. ανέλυσα κι εγώ Μπρεχτ και Μπουνιουέλ τρώγοντας μπεκρή μεζέ στη «Γη», αλλά τώρα τελευταία τι να πω, κάπου, κάτι, στράβωσε. Β Α Ρ Ι Ε Μ Α Ι … και για την ακρίβεια, όχι μόνο βαριέμαι, αηδιάζω, αρνούμαι να απασχολήσω τον μικρό μου εγκέφαλο με τέτοια θέματα. δε θέλω να σκέφτομαι τις δεύτερες και τρίτες αναγνώσεις. θέλω να χαζεύω με τα εφέ του Avatar και όχι να συζητάω για το περιβαλλοντικό μήνυμα της ταινίας. να πηγαίνω στα μπουζούκια και να βλέπω Τζούλια, που ως γνωστών, από φωνή κορμάρα. βαρέθηκα τους άπλυτους κι αξύριστους..

είμαι η Γιούλη, είμαι 23 χρονών, έχω σώας τας φρένας και γουστάρω ό, τι πιο Ανάλαφρο σας βρίσκεται. με το «α» κεφαλαίο.

Γιούλη Φραδέλου

fradelou_georgia@hotmail.com

photo: mystical-sorceress