Η λέξη Ουτοπία δεν απαντάται στην αρχαία ελληνική γραμματεία, είναι δημιούργημα του λόγιου και ουμανιστή της Αναγέννησης Τόμας Μωρ (1480-1553), καγκελάριου της Αγγλίας, ο οποίος συνέγραψε το 1515 μονογραφία με τίτλο "Ουτοπία" και την αφιέρωσε στον Ερασμο. Επηρεασμένος από τη διήγηση των ταξιδιών του Αμέρικο Βεσπούκι που εκδόθηκε το 1507, έχει ως ήρωά του τον Πορτογάλο Ραφαήλ Υθλόδαιο, έναν από τους 24 άνδρες που άφησε ο Βεσπούκι στο ακρωτήριο Φρίο. Αυτός υποτίθεται ότι ανακάλυψε τη νήσο Ουτοπία, κάπου μεταξύ Βραζιλίας και Ινδιών.

Όσο μακριά και αν μπορούσε να φτάσει η ευστοχία αυτής της φτωχής μεταφοράς, η οποία πηγάζει από τη σύγκριση των παραγόντων που επηρεάζουν τις ανθρώπινες κοινωνίες -το ιδιαίτερο αυτό είδος ζωής- με τα φυσικά φαινόμενα, αξίζει να τη σκεφτούμε, κατά τη γνώμη μου, με μια μεθοδική, ριζική δυσπιστία, αν όχι να αξιώσουμε την ολοκληρωτική, διαρρήδην, απόρριψή της.

Μια αναζήτηση για την Ουτοπία, τη φαντασιακή και πραγματική Ικαρία, πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου στο υπέροχο κτήριο του Μουσείου Μπενάκη στην Πειραιώς.