Την τελευταία μέρα που ήμουν στην Ικαρία, την ώρα που έφτιαχνα το πρωινό μου τσάι του βουνού σε ένα μικρό μπρίκι στο γκαζάκι στην κουζίνα της Θέας και ενώ εκείνη ζέσταινε κατσικίσιο γάλα, με πλησίασε και μου είπε “Σάρα, θέλω να σου ζητήσω κάτι. Όταν πας πίσω στην Αυστραλία που θα έχεις δουλειές και θα είσαι πολυάσχολη, υποσχέσου πως θα θυμάσαι ένα μάθημα από την Ικαρία. Το πιο σημαντικό από αυτά που έμαθες εδώ, προσπάθησε να το θυμάσαι κάθε μέρα.”

Ήξερα φυσικά ποιο ήταν το πιο σημαντικό μάθημα:

Βέβαια είναι καλύτερο να το εξηγήσω μέσω του Ικαριακού φαινομένου που μόνο ελάχιστα κατάφερα να “αγγίξω”. Κάθε μέρα, σε κάθε μικρό δρόμο που καμιά φορά χωράει μονάχα ένα αυτοκίνητο οι Καριώτες συναντιούνται με κάποιον που ξέρουν και είτε αυτός είναι πεζός είτε είναι σε άλλο αυτοκίνητο, κατεβάζουν το παράθυρό τους και αρχίζουν την κουβέντα, ζωηρά, παθιασμένα και με αγάπη.

Μέσα σε λίγη ώρα σχηματίζονται ουρές αυτοκινήτων και από τις δυο πλευρές. Αλλά οι οδηγοί δεν κορνάρουν ποτέ. Περιμένουν υπομονετικά και με χαμόγελο. Γιατί αυτό γίνεται στην Ικαρία. Είναι πραγματικά παράξενο και μου πήρε κάποιο χρόνο μέχρι να το εκτιμήσω. Έχω υπάρξει συνοδηγός είτε σε αυτοκίνητο είτε σε μηχανή αρκετές από τις φορές που συνέβαινε κάτι τέτοιο. Δεν μπορώ να καταλάβω τι λένε σε αυτές τις συζητήσεις μέσα στη μέση του δρόμου, παρά μόνο «πιάνω» την διάθεση και αργότερα μου εξηγούν τα βασικά.

Η κίνηση δεν δημιουργείται για κουτσομπολιά. Η κουβέντα αντιθέτως τις περισσότερες φορές αφορά στην ευημερία των συζητητών, στο κατα πόσο είναι και οι δυο καλά. Και δεν είναι τυπική γι’ αυτό και συνεχίζεται όσο χρειαστεί.Έχω παρακολουθήσει το φαινόμενο αρκετές φορές. Είναι πολύ όμορφο. Και το ίδιο συμβαίνει στην πλατεία, στο πεζοδρόμιο, στα στενά.

Δύο άντρες συναντιούνται, έρχονται κοντά και αγκαλιάζονται. Πραγματικά αγκαλιάζονται. Και ύστερα κρατάει ο ένας τα χέρια του άλλου, κοιτιούνται στα μάτια και χαμογελούν. Και μετά κουβεντιάζουν, κουβεντιάζουν, κουβεντιάζουν. Ακόμα μία αγκαλιά. Ένα μεγάλο χαμόγελο. Και μετά χωρίζονται. «Αχ, αυτός ήταν ο ξάδερφός μου, ένα μήνα είχαμε να βρεθούμε»

Το πιο μάθημα απ’ όλα αυτά; Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμάμαι κάθε μέρα όταν επιστρέψω στην Αυστραλία;

Πάρε χρόνο. Δώσε το χρόνο που απαιτείται.

Αυτό δεν είναι το ίδιο με αυτό που λέμε «πάρε το χρόνο σου». Όπως ας πούμε το «χαλάρωσε» ή το «πήγαινε σιγά σιγά». Όχι, είναι κάτι παραπάνω από αυτό.
Οι ντόπιοι εδώ αντιλαμβάνονται τη σημασία του να κάνεις ένα πανηγύρι σωστά. Το πιο βασικό στοιχείο (μαζί με το καλό κρασί και το να είσαι με την οικογένειά σου), είναι να «παίρνεις χρόνο». Το είχα ακούσει πολλές φορές αλλά μου πήρε λίγο χρόνο μέχρι να καταλάβω τι εννοούσαν.

Στην αρχή νόμιζα ότι εννοούσαν να μην πίνεις πολύ γρήγορα ή να μην «καίγεσαι» στο χορό πολύ γρήγορα. Ή ίσως ότι χρειάζεται χρόνος για να συνηθίσεις να χορεύεις και να πίνεις μέχρι να ξημερώσει. Την τελευταία μου νύχτα στην Ικαρία όμως, ρώτησα την Ελένη τι εννοούν τελικά.

«Α! Δεν πρέπει να αγχώνεσαι για το τι θα συμβεί αύριο. Αυτό είναι σημαντικό. Τη νύχτα του πανηγυριού δεν πρέπει να σκέφτεσαι τις υποχρεώσεις σου. Πρέπει να πηγαίνεις με την οικογένειά σου, με τους φίλους σου, να πίνεις, να χορεύεις, να τρως καλά και απλά να χαίρεσαι που είσαι με αυτούς τους ανθρώπους. Τίποτα άλλο. Αυτό πρέπει να κάνεις. Και παίρνει χρόνο.»

Καταλαβαίνετε τελικά τι εννούν; Θέλουν να αφιερώνουν χρόνο σε αυτό το κοινωνικό τελετουργικό. Το πανηγύρι σημαίνει πραγματικά κάτι γι’ αυτούς. Δεν πρόκειται για ένα απερίσκεπτο μεθύσι. Ή απλά μία συγκέντρωση. Όπως έγραψα και την προηγούμενη εβδομάδα, είναι σχεδόν ένα πνευματικό γεγονός που γίνεται για να φέρει τους ανθρώπους κοντά. Να τους ενώσει βαθιά.

Δεν νομίζω ότι παίρνουμε αρκετό χρόνο. Δεν σταματάμε για να επικοινωνήσουμε. Κουτσομπολεύουμε στα social media στο φτερό. Όταν διασκεδάζουμε, συχνά ψάχνουμε να βρούμε κάποιο αποτέλεσμα. Ή προσπαθούμε να ξεχάσουμε κάτι. Ή απλά γεμίζουμε το χρόνο μας.

Είναι κακονική «αλλαγή ταχύτητας» το να δίνουμε χρόνο στους ανθρώπους. Χωρίς κανένα απώτερο σκοπό στο μυαλό μας.

Είναι μεγάλη πρόκληση να παίρνουμε χρόνο συνειδητά και με όλη μας την καρδιά να αφήνουμε στην άκρη ένα μεγάλο κομμάτι της μέρας για να έρθουμε πιο κοντά με τους ανθρώπους, χωρίς να ανησυχούμε για τα τόσο σημαντικά προγράμματά μας και τις υποχρεώσεις μας.

Νομίζουμε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν ανεύθυνο. Όπως γράφω αυτές τις γραμμές σκέφτομαι ότι πολλοί από εμάς θα σκεφτόμασταν κάπως έτσι. Οι Καριώτες όμως μένουν έξω μέχρι τις 8 το πρωί μαζί με τα παιδιά τους όταν είναι νύχτα πανηγυριού. Κάποιες φορές πάνε σε τέσσερα με πέντε πανηγύρια μέσα στο μήνα. Και την επόμενη μέρα δουλεύουν και ζουν με τις συνέπειες.

Πιθανόν να είμαι το χειρότερο άτομο που γνωρίζω σχετικά με το ότι δεν παίρνω χρόνο. Αγχώνομαι όταν έχει κίνηση ή όταν κάποιος μου πιάνει την κουβέντα στο δρόμο. Εδώ στην Ικαρία όμως κάθε μέρα έρχομαι αντιμέτωπη με κάτι τέτοιο. Οι άνθρωποι με σταματούν για να μου μιλήσουν, να έρθουμε πιο κοντά, σε κάθε στροφή. Για να με ρωτήσουν αν περνάω καλά. Στιγμιαία νοιώθω ενοχλημένη και νευρική γιατί νομίζω ότι πάει πίσω αυτό που έχω προγραμματίσει να κάνω. Και το ίδιο είμαι και στην Αυστραλία. Το τηλέφωνο που χτυπάει όταν είμαι έτοιμη να δουλέψω ή να κάτσω να φάω, στην πραγματικότητα με τρομοκρατεί. Είναι πολύ σπάνιο για μένα να βρεθώ σε μία κοινωνική κατάσταση και να μην σκεφτώ το τι έχω να κάνω μετά.

Αν όμως φροντίζω να παίρνω χρόνο, μπορώ να ζήσω τη ζωή μου διαφορετικά. Θέλω να ζήσω διαφορετικά. Θέλω να δίνω περισσότερη φροντίδα και σημασία στους ανθρώπους γιατί κάθε φορά που έχω κάποια τυχαία συνάντηση, όταν πια φεύγω αναρωτιέμαι αν το άτομο που συνάντησα είναι καλά και εύχομαι να είχα ρωτήσει, να είχα προσπαθήσει να επικοινωνήσω.

Αν δεν μπορώ να επιτρέψω την επικοινωνία, την ένωση με τους ανθρώπους, τότε ποιο το νόημα της ζωής; Δεν νομίζετε;

sarawilson.com.au
Μετάφραση: ikariamag.gr

ikariamag: Η Σάρα Γουίλσον είναι από την Αυστραλία. Είναι δημοσιογράφος και μπλόγκερ. Η φωνή της φτάνει στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, στα περιοδικά, στις εφημερίδες και φυσικά στο ίντερνετ. Πάσχει από Χασιμότο, μία μορφή θυρεοειδούς, και στο μπλογκ της θα βρείτε πολλές πληροφορίες για τα αυτοάνοσα νοσήματα, την υγεία, την καλή διατροφή, την άσκηση καθώς επίσης και πολλές ενδιαφέρουσες συνταγές.

Διαβάστε επίσης από την Σάρα Γουίλσον: Πώς να φτιάξετε φάβα για πρωινό (ιδέα από Ικαρία)