Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μηχανικός, πολεοδόμος ή χωροτάκτης για να καταλάβει ότι η Ικαριά χρόνο με το χρόνο αλλάζει προς το χειρότερο, ότι αρχίζει να επικρατεί χάος στον τρόπο δόμησης και στην ανάπτυξη των χρήσεων. Χάθηκαν και χάνονται καθημερινά οι μορφές των παραδοσιακών σπιτιών, αλλοιώνεται δραματικά ο χαρακτήρας των οικισμών, καταστρέφονται (κατατρώγονται είναι η σωστή λέξη) τα δάση. Υπάρχει πάντα βέβαια η περίπτωση (που δυστυχώς συνήθως είναι και ο κανόνας) αυτό το χάος να βολεύει κάποιους.

Το ΣΧΟΟΑΠ (Σχέδιο Χωρικής και Οικιστικής Οργάνωσης Ανοικτών Πόλεων) είναι ή ήταν (αφού οι τρεις Δήμοι της Ικαριάς απέρριψαν τη μελέτη), μια ελπίδα να αλλάξει αυτή η καταστροφική πορεία και να βρει το νησί το δικό του αναπτυξιακό δρόμο.

Όταν οι Δήμοι ανέθεταν το 2004 την εκπόνηση της μελέτης ΣΧΟΟΑΠ του νησιού, στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού προγράμματος ΕΠΠΕΡ, γνώριζαν πολύ καλά το νομικό και πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα εκπονείτο αυτή η μελέτη. Έτσι, αν πίστευαν (που πίστευαν) από τότε ότι «οι επιλογές του Χωροταξικού σχεδιασμού» καταλήγουν στη «διασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, εγχώριων και ξένων μονοπωλιακών ομίλων» δεν θα έπρεπε να αναθέσουν καν τη μελέτη, για να είναι τουλάχιστον συνεπείς με τις δικές τους απόψεις.

Το γεγονός όμως είναι ότι η μελέτη όχι μόνο ανατέθηκε, αλλά και ότι από το 2006 μέχρι το 2009 εκπονήθηκαν δύο στάδια (Α και Β), στα οποία η τοπική Αυτοδιοίκηση, παρότι όφειλε, δεν παρενέβη ούτε και δε διατύπωσε κάποια διαφωνία ή πρόταση. Αυτό το έκαναν άλλοι (όπως ο Σύλλογος Ικαρίων Επιστημόνων) και κατάφεραν με τις προτάσεις τους, να βελτιώσουν τη μελέτη, αποδεικνύοντας ότι το πλαίσιο δεν είναι ούτε τόσο ασφυκτικό ούτε προκαθορισμένο.

Είναι αλήθεια ότι η χωροταξία είναι ζήτημα αναπτυξιακής πολιτικής, όπως είναι αλήθεια και ότι τα ΣΧΟΟΑΠ, σαν εργαλεία, είναι αυτά που μπορούν (παρά τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις τους), να δώσουν έμφαση στη φιλοσοφία της συλλογικής και λελογισμένης διαχείρισης των φυσικών πόρων κάθε τόπου από τους ίδιους τους κατοίκους, έτσι ώστε αυτός να μπορέσει να αναπτυχθεί οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά.

Η Ικαριά χρειάζεται άμεσα ένα τέτοιο σχεδιασμό για να μπορέσει να ρυθμίσει κυρίως τον εξωαστικό της χώρο και να προστατέψει τους φυσικούς της πόρους, που στην ουσία είναι τα πεδία παραγωγής και απασχόλησης.

Υπάρχει ακόμη χρόνος, τρόπος και ιδιαίτερα υπάρχουν οι διορθωτικές προτάσεις για να συνεχισθεί ο διάλογος, αρκεί οι Δήμοι να μην επιμείνουν στις απορριπτικές αποφάσεις τους. Στις μέρες που ζούμε όλοι καταλαβαίνουμε ότι μια αντίστοιχη δυνατότητα αξιοποίησης ενός προϋπολογισμού περίπου 500.000€ (τόσο κοστίζει η μελέτη), αποτελεί μια ευκαιρία που δε θα την ξαναβρούμε.

ikariamag

Για πληρέστερη ενημέρωση διαβάστε:
1. Την εισήγηση στο Δ.Σ. του Δήμου Αγίου Κηρύκου για την απόρριψη της μελέτης
2. Την εισήγηση στο Δ.Σ. του Δήμου Ραχών της Αυτόνομης Συσπείρωσης για την Αυτοδιοίκηση στις Ράχες (ΑΣΥΣΠ).
3. Το δελτίο τύπου του Συλλόγου Ικαρίων Επιστημόνων.

photo: jef_safi