Εκείνη ήταν περίπου 18 τότε. Ήταν ερωτευμένη με ένα καριωτάκι που έμενε στην Αθήνα. Τον είχε γνωρίσει στο πανηγύρι στον Κουζίνο στις 15 του Αυγούστου.  Ήταν ζευγάρι κανονικό. Ανταλλάσανε και γράμματα. Για τηλέφωνο τότε, ούτε συζήτηση.

Μια μέρα που εκείνη γυρνούσε προς το σπίτι της στην Παναγιά κάτι συνέβη στη διαδρομή. Δεν ήταν και πολύ αργά αλλά το φως είχε ήδη πέσει.

Το δρομάκι που ανέβαινε για να φτάσει ήταν γεμάτο δέντρα. Κάτι τεράστιες συκιές.

Όπως περπατούσε λοιπόν, ακούει ένα σφύριγμα μέσα απ' τις συκιές. Κοντοστάθηκε, αλλά δεν γύρισε το κεφάλι να δει ποιος είναι. Συνέχισε το βήμα της ατάραχη. Έτσι ήταν αυτή μια ζωή, ατάραχη και ψύχραιμη.

Το σφύριγμα συνέχισε σαν να την ακολουθούσε μα εκείνη πάλι δεν γυρνούσε. Μην φανταστείς, δεν κολακευόταν, νευρίαζε.

Το σφύριγμα εκεί, σε όλο το δρομάκι παρέα της. Κι όταν πια νευρίασε αρκετά, στάθηκε, και γύρισε απότομα να δει ποιος είναι.

Και ξαφνικά το καριωτάκι που έμενε στην Αθήνα και είχε έρθει για να της κάνει έκπληξη, πήδηξε απ'το δέντρο και της είπε: «Ώστε έτσι λοιπόν ε; Γυρνάμε στον κάθε μαλάκα που μας σφυρίζει;»

Οι πηγές λένε πως μετά, το καριωτάκι άκουσε τα σχολιανά του, αλλά ίσως και να μην έχει πολύ μεγάλη σημασία.. γιατί αυτή και το καριωτάκι παντρεύτηκαν στο τέλος. Έκαναν και τέσσερα παιδιά.

Οπότε, καλές οι καριωτίνες, αλλά και οι καριώτες, έχουν τη γοητεία τους.. ;)

Ηλέκτρα Πάστη
elektra.pasti@gmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Ηλέκτρας Πάστη.