Το νερό δεν είναι εμπόρευμα. Είναι δημόσιο αγαθό.

Αγαπητοί συμπολίτες, μεγάλη ανησυχία και προβληματισμό μας προκαλεί η ανακοίνωση, μέσω του Δήμου Ικαρίας, της  Ειδικής Γραμματείας Υδάτων, του Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής, για τη σύσταση Εθνικού Μητρώου Σημείων Υδροληψίας. Ενώ πρόκειται για διαδικασία που άλλες εποχές θα μας φαινόταν λογική για χρήσιμη, μία σειρά  από συγκυρίες δεν μας επιτρέπει να σκεφτούμε το ίδιο και σήμερα. Είναι γνωστό ότι σε όσους Δήμους ανά τον κόσμο η διαχείριση των υδάτων πέρασε σε ιδιώτες, με σκοπό τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών και της ποιότητας του νερού (Παρίσι, Πότσδαμ, Βερολίνο, Ατλάντα, Μιλγουόκι, Αττάλεια, Μπουένος Άιρες, Λα Παζ) το εγχείρημα απέτυχε παταγωδώς και η διαχείριση περνά ξανά στους Δήμους. Παρ’  όλα αυτά  η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ασκεί πιέσεις στις χώρες μέλη της Ε.Ε.  να ιδιωτικοποιήσουν τις υπηρεσίες ύδρευσης. Σε εκπομπή της δημόσιας γερμανικής τηλεόρασης παρουσιάστηκαν έγγραφα που αποδεικνύουν την απόφαση για άνοιγμα της αγοράς του νερού, ξεκινώντας από τις χώρες του Νότου, μια αγορά που την υπολογίζουν με τριψήφια δις.

Στο ίδιο πνεύμα κινείται προφανώς και η δική μας κυβέρνηση, που μέσω του ΤΑΙΠΕΔ έχει ήδη ανακοινώσει την έναρξη της διαδικασίας πώλησης της ΕΥΑΘ, ενάντια στην κοινή λογική και στη θέληση των πολιτών της Θεσσαλονίκης. Επίσης από το 2011, με την ίδρυση της ΕΥΔΑΠ  Νήσων, επιδιώκει την υπογραφή συμβάσεων με τους νησιωτικούς  Δήμους. Σκοπός της είναι η παροχή υπηρεσιών ύδρευσης, αποχέτευσης και συλλογής όμβριων υδάτων, και η διαχείριση αποβλήτων στη νησιωτική Ελλάδα, αναφέρει το δελτίο τύπου, για να κάνει το πακέτο της ΕΥΔΑΠ πιο ελκυστικό στους πιθανούς αγοραστές, εκτιμούμε εμείς. Και όλα αυτά υπό την απειλή της τρόικας που θεωρεί την ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης ως βασική προϋπόθεση για την συνέχιση της δανειοδότησης της Ελλάδας. Ένα ακόμα προκλητικό και απαράδεκτο δεδομένο είναι ότι στη σύμβαση που θα υπογράψει το Δημόσιο με τον πιθανό  ιδιώτη επενδυτή υπάρχει άρθρο, το οποίο επιτρέπει στην ιδιωτική πλέον ΕΥΔΑΠ που θα προκύψει, να χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ ή το ΠΔΕ. Θα λαμβάνει δηλαδή  και δημόσιο χρήμα  με την επίκληση του «κοινωφελούς» της έργου. Άρα οι δημότες θα πληρώνουμε την επέκταση και τη συντήρηση των δικτύων και ο επενδυτής   θα εισπράττει τους λογαριασμούς.
Όλα αυτά αν τα συνδυάσουμε με την απλούστατη διαδικασία για την εγγραφή στο ΕΜΣΥ, ταχύτατα με μία υπεύθυνη δήλωση, χωρίς τη συνοδεία άλλων δικαιολογητικών, με   το ασυνήθιστα μεγάλο πρόστιμο για όσους δεν κάνουν τη δήλωση, το οποίο κυμαίνεται από 1.000 έως 5.000 Ευρώ, με τη  χρονική στιγμή που διενεργείται η καταγραφή, εν μέσω προεκλογικής περιόδου, οπότε θα περάσει απαρατήρητη, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τόσες πολλές συμπτώσεις δεν μπορεί να είναι αθώες συμπτώσεις.

Η Α.Σ.Π.Ι. πιστεύει ότι το νερό είναι δημόσιο αγαθό κοινωνικού χαρακτήρα και στη διαχείριση του δε νοείται να εμπλέκονται  ιδιωτικές εταιρείες των οποίων  σκοπός είναι η εκμετάλλευση και η κερδοφορία, και όχι το κοινό συμφέρον και η κοινωνική πολιτική.