Βρε παιδιά, γίνεται να υπάρξει ευημερία μια κοινωνίας χωρίς ανάπτυξη; Για ποια ανάπτυξη μιλάμε; Τι είναι η από-ανάπτυξη; Τι σημαίνει ευημερία; Ποιος αναπτύσσει ποιόν;         

Λοιπόν, δυο λόγια θα απλώσω στο "χαρτί" που εκφράζουν εμένα:

Βρίσκομαι στην Νικαριά από το 1987! Τότε ήκαμα τον πρώτο μου χειμώνα και τότε ηποφάσισα ότι ο τόπος που γεννήθηκαν οι γονείς μου θα με φιλοξενήσει για όσο αντέχουμε και οι δύο!  Όταν πρωτοήρθα γνώρισα παιδιά της ηλικίας μου ή εκεί γύρω, που ήρθαν από την Αθήνα ή από άλλες περιοχές της ασφάλειας, του τυχοδιωκτισμού και άλλα όμορφα μέρη… και πολλούς άλλους που δεν έφυγαν από το νησί ποτέ τους και ούτε είχαν την όρεξη να φύγουν, ή που έφυγαν, είδαν και επανήλθαν.

Με περιβαλλοντικές ανησυχίες λοιπόν, με μια λίγο πιο αναρχική ματιά, θεώρηση και πρακτικές….ως «κόκκινος βράχος» μάς έβαζε να «σχεδιάζουμε στο φτωχό μυαλό μας» μια αντιεξουσιαστική αρμονική και αταξική κοινωνία, που να στηρίζεται στις δυνάμεις της εθελοντικής συνεργασίας και της αμοιβαίας βοήθειας των ανθρώπων ….(που στην Νικαριά προϋπήρχε χωρίς να το έχουν διδαχτεί)… Λέγαμε να ενισχύαμε τις κοινωνικές μας σχέσεις με την συμμετοχή (χωρίς καμία πίεση) ατόμων, αυτόνομων, σε ομάδες και φυσικά να ανέβαινε και πάλι στην επιφάνεια η αλληλεγγύη, η αυτοδιαχείριση μέσω της αυτάρκειας, της ολιγάρκεια ίσως (και αυτά προϋπήρχαν στη Νικαριά)… με όλα αυτά μας και άλλα τόσα μας ήρθ(τ)ε η όρεξη να φτιάξουμε την Κίνηση Πολιτών Ραχών Ικαρίας και μέσω αυτή της κίνησης μπήκα λίγο πιο βαθιά στην κοινωνία του νησιού. Από τα παραπάνω κάποια τα καταφέραμε, κάποια συνεχίζονται ακόμα όπως θα διαβάσετε παρακάτω.

Το 1992 χάρη του Δημήτρη Καρύδα (τον ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου) ξεκίνησα και την ασχολία μου με τα δημοσιογραφικά, δηλαδή πήγα ακόμα πιο βαθιά στην κοινωνία του νησιού αλλά και στην Περιφέρεια με ολίγον από τα κέντρα αποφάσεων. Καταλήγω, ότι από αυτά που έχω αφουγκραστεί μέχρι σήμερα (αν και δημοσιογράφος δεν ήμουν και ούτε πρόκειται να γίνω), η ανάπτυξη αυτού του τόπου σε όλα τα επίπεδα δεν ήρτε ποτέ (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) από τα πάνω προς τα κάτω! Ό,τι σχέδιο φτιάχτηκε ή φτιάχνεται για την ανάπτυξή μας δεν είναι για εμάς, είναι γι' άλλους! Παράγουμε ελάχιστα και αυτό οφείλεται στο πείσμα και το μεράκι ολίγων που είτε ιδιωτεύουν είτε οφείλεται σε μικρές ομάδες που το παλεύουν με νύχια και με δόντια να κρατηθούν με αξιοπρέπεια πάνω στο νησί. 

Να μην μακρηγορώ άλλο, διότι μας δίνεται η ευκαιρία να βρεθούμε το Σάββατο 31 Οκτώβρη στην αίθουσα του Αγ. Δημητρίου Ραχών στις 6 το απόγευμα, την Κυριακή 1 Νοεμβρίου το πρωί στις 12 στην αίθουσα των Καρυδιών και στις 6 μ.μ. πάλι στην αίθουσα του Αγ. Δημητρίου και την Δευτέρα 2 Νοέμβρη στην αίθουσα των Καρυδιών στις 12 το πρωί για να ακούσουμε, να μιλήσουμε, να δούμε, να πιάσουμε, να μυρίσουμε, να ρωτήσουμε, λίγο από αυτό που λέμε αποανάπτυξη, λίγο από αυτό που έλεγε ο Μίσσιος «..έχω μια άλλη λογική, μια άλλη αντίληψη για το πώς οργανώνεται μια κοινωνία»… (βλ. Ευημερία χωρίς ανάπτυξη - Από τη θεωρία στην πράξη: 3μερο εκδηλώσεων από την ΑΣΠΙ στην Ικαρία)

"Βρε παιδιά, δε γίνονται αυτά στις σημερινές συνθήκες", θα πουν πολλοί… Δεν ξέρω τι γίνεται και τι δεν γίνεται αλλά κουράστηκα να σχεδιάζουν άλλοι για μας, και δείτε από μόνοι σας τι έρχεται, όχι μόνο με τα προαπαιτούμενα, αλλά και μετά, με τα απαιτούμενα αλλά και με την ΤΤΙP και ένα σωρό άλλα καλούδια που μας ετοιμάζουν!

Άντε, καλή αντάμωση, βρε «παιδιά κάτω στον κάμπο»!

Γιώργος Βιτσαράς
gvitsero@otenet.gr

Υ.Γ. Όχι κι τόσο άσχετο: η Κίνηση Πολιτών Ραχών  υφίσταται και κάνει όμορφα πράγματα (μουσικές αυλές κλπ) αλλά φτιάχτηκε και η Αυτόνομη Συσπείρωση Πολιτών όλης της Νικαριάς και το παλεύει….διότι σίγουρα ο γιαλός δεν είναι στραβός…

Διαβάστε επίσης: ΑΣΠΙ: Εδώ ανάπτυξη, εκεί αποανάπτυξη, που είναι η ανάπτυξη;

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις του Γιώργου Βιτσαρά.