Οι μάσκες μπαίνουν και ο καθωσπρεπισμός κρύβεται μαζί με τα πρόσωπα, η βαθύτερη φύση του ανθρώπου αναδύεται από τα κοινωνικά καλούπια και δείχνει την επιθυμία και ίσως τον πόθο της. Εξαγνίζεται και συμπεριφέρεται όπως θέλει ανεξαρτήτως ηλικίας ή φύλου. Ό,τι είναι στο σκοτάδι, το κλειδωμένο δωμάτιο που ονομάζουμε υποσυνείδητο, βγαίνει στο φως αλλά είναι καθαρό, δεν έχει πονηριά και δόλο, δεν υπονομεύει τις φιλίες ή τις σχέσεις. Αντιθέτως τις κάνει πιο ειλικρινείς και πιο δυνατές. Εκφράζεται χωρίς συντονισμό και με απόλυτη ελευθερία, το ύψιστο αγαθό που δυστυχώς δεν απολαμβάνουν όλοι οι άνθρωποι στη γη.

Η Αποκριά είναι μια από τις πιο χαρακτηριστικές χρονικές περιόδους του έτους, όσον αφορά στην ιδιοτυπία των εθίμων και των γιορτών της. Τα έθιμα των ημερών αυτών έχουν ρίζες στις αρχαίες ελληνικές γιορτές των Κρονίων, των Διονυσίων κ.α., ενώ το καρναβάλι είναι γιορτή προς τιμήν του Κάρνιου Απόλλωνος, προστάτη των βοσκημάτων, ή της νύμφης Κάρνας. Αργότερα πέρασε στους Ρωμαίους και στο Βυζάντιο.

Όμως η χριστιανική εκκλησία καταπολέμησε όλη την σειρά των εθίμων αυτών, ως ειδωλολατρικά κατάλοιπα, όπως χαρακτήριζε κάθε προχριστιανική σκέψη. Παρ’ όλες τις διώξεις και απαγορεύσεις, δεν μπόρεσε να καταργήσει τις λαϊκές αυτές εκδηλώσεις. Επικράτησαν ως από τις σπουδαιότερες γιορτές χαράς, ευθυμίας και διασκέδασης των ανθρώπων. Το καρναβάλι είναι μια ολόκληρη ιστορία, που αναπαριστάνεται με συμβολικά δρώμενα.

Με το πέρασμα του χρόνου οι εκδηλώσεις του καρναβαλιού χάθηκαν σε μικρό ή μεγάλο βαθμό επειδή η διασκέδαση μπόρεσε να γίνει καθημερινή σε κλειστούς ή ανοιχτούς χώρους. Από την άλλη, στα περισσότερα μέρη που έχει πλέον καθιερωθεί έχει περισσότερο καλλιτεχνικό παρά σατυρικό χαρακτήρα και γίνεται με σκοπό τον εντυπωσιασμό.

Η γιορτή γινόταν το Φλεβάρη για να υποδεχτούν την άνοιξη  και να εξασφαλίσουν τη γονιμότητα, την ευφορία της γης και τη διαφύλαξη των κοπαδιών. Στα πλαίσια του εορτασμού εκείνου οι ιερείς θυσίαζαν τράγους, ντύνονταν με τις προβιές τους και τριγυρνούσαν στους δρόμους. Φέτος οι τραγόμορφοι κι οι κουδουνάτοι έκαναν την εμφάνισή τους και στη δική μας πόλη.

«…Κατά πάσα πιθανότητα οι Απόκριες συνδέονται με τις διονυσιακές γιορτές και στην Ικαρία, ως τόπο γέννησης του Διόνυσου, που επιβιώνουν μέχρι τις μέρες μας. Ο Σύλλογος Νέων Αγίου Κηρύκου στα πλαίσια των δραστηριοτήτων του, προσπαθεί χωρίς να καπηλευτεί αλλά ούτε και να υπερβάλει, να αναβιώσει, να αναπαραστήσει και να θυμηθεί τα παραδοσιακά καριώτικα δρώμενα. Το σκεπτικό είναι να εναντιωθεί στο κυρίαρχο ρεύμα της παγκοσμιοποίησης και της απάρνησης των ριζών μας. Με μουσικά φεστιβάλ, αθλητικές εκδηλώσεις, περιβαλλοντικές παρεμβάσεις κ.α. Ο σύλλογος είναι σήμερα εδώ με νέες και νέους που αντιστέκονται στο σύγχρονο ξέφρενο κόσμο της ισοπέδωσης, μέσα από τη συντροφιά, την παρέα και την ανάγκη να κάνουμε το χειμώνα μας καλύτερο…»

Έτσι ξεκίνησε το καλωσόρισμά του ο σύλλογος στην πλατεία του Αγίου Κηρύκου μπροστά σ’ ένα κοινό που αριθμητικά ξεπέρασε κάθε προσδοκία.  Έπαιξαν (εννοείται με τσαμπουνοφυλάκα) και τραγούδησαν τον Αράπη, το Πιπέρι στην καριώτικη παραλλαγή του, το Γέρο και τον Καριώτικο. Στη συνέχεια έπαιξε το «νέο αίμα», ο Πάστης, ο Παμφίλης και το Καζαλάκι που έχουν τ’ αυτιά τους ορθάνοιχτα και το ίδιο πάθος με τους μεγαλύτερους.

Ένα μεγάλο μπράβο σε όλα τα παιδιά και την αμέριστη συμπαράστασή μας σε οποιαδήποτε μελλοντική πρωτοβουλία ή δραστηριότητα. Είναι σίγουρο ότι έχουν να δώσουν πολλά.

Προηγήθηκαν τραγούδια και χοροί από το Λύκειο των Ελληνίδων. Με το τέλος της εκδήλωσης, στα πηγαδάκια πριν την αποχώρηση, ακούστηκαν όλοι ενθουσιασμένοι και δήλωσαν την πρόθεση τους να συμμετάσχουν την επόμενη χρονιά, όχι πια ως θεατές αλλά ντυμένοι με τις προβιές τους.

Γιάννης Κέφαλος για το ikariamag

Ακολουθήστε μας στο twitter
Ακολουθήστε μας στο Facebook