Για τους νέους που όλο και περισότεροι παίρνουν την απόφαση να επιστρέψουν στην Ικαρία, οι πρώτοι μήνες ειναι αναγνωριστικοί. Προσπαθούν να καταλάβουν τον νέο τρόπο ζωής, να βρούν τα επαγγελματικά πατήματα τους, να ανακαλύψουν τη νέα τους καθημερινότητα. Υπάρχει μια αντικειμενική δυσκολία να γεμίσει κανείς ολόκληρη την ημέρα μόνο με την δουλειά, γι΄αυτόν το λόγο η αναζήτηση μιας ψυχαγωγικής ασχολίας είναι απαραίτητη.

Μουσική, ψάρεμα, πεζοπορία, ποδήλατο είναι μόνο λίγα από αυτά που πολλοί έχουν επιλέξει να ανακαλύψουν. Για εμένα, επιστρέφοντας στην Ικαρία η απόφαση είχε ήδη παρθεί. Είχα πάντα στο μυαλό μου όμορφες αναμνήσεις από τους αθλητικούς αγώνες που η ομάδα του νησιού συμμετείχε. Κάθε ημέρα της εβδομάδας ασχολούμασταν με διαφορετικό άθλημα και σχεδόν κάθε εβδομάδα φεύγαμε για ταξίδι. Ωραίες εποχές.

Σε αναζήτηση χόμπι λοιπόν καμιά εικοσαριά χρόνια αργότερα και οι αθλοπαιδείες της ομάδας του νησιού μοιάζουν να είναι η ιδανική λύση. «Έλα μωρέ, δεν μας πήραν και τα χρόνια. Πόσο δύσκολο να ‘ναι;» σκέφτηκα. Πάμε να ξεθάψουμε τα κοντά παντελονάκια και τα αθλητικά παπούτσια (σπορτέξ τα λέγαμε τότε).

Έτοιμος. Παρών στην πρώτη προπόνηση της ομάδας και ήταν όλα όπως τα είχα φανταστεί. Το τρέξιμο, οι φωνές, οι μάχες, η κούραση, ο ιδρώτας, η εξάντληση. Όλα όπως τα περίμενα. Πάνω που ήμουν έτοιμος να χαμογελάσω για μια άκρως επιτυχημένη επιστροφή, αντιλαμβάνομαι ότι ίσα που έχουν περάσει 20 λεπτά και υπολείπεται ακόμη τουλάχιστον μιάμισι ώρα.

Δεν είναι δυνατόν... Το τρέξιμο δε λέει να σταματήσει, οι ασκήσεις έχουν εξελιχθεί σε μαθήματα τριγωνομετρίας και εγώ καταρρέω. Το φαί της εβδομάδας αρχίζει να ανεβαίνει από το στομάχι, ιδρώνω από μέρη που δεν ήξερα καν πως υπάρχουν πόροι και επικοινωνώ με τους γύρω μόνο με φωνήεντα. «Ε» για Ναι, «Α» για όλα τ’ άλλα.

«Θα το αντέξω. Θα το υποστώ και όλα θα ειναι καλύτερα αύριο» σκέφτηκα. Όντως τα πράγματα ήταν καλύτερα το επόμενο πρωί μέχρι την στιγμή που άνοιξα τα μάτια μου. Αυτός ο ανελέητος πόνος, αυτο το πιάσιμο ήταν απερίγραπτο. Απλές καθημερινές λειτουργίες έγιναν κατορθώματα. Να βάλω τις κάλτσες μου, 11 λεπτά. Να περπατήσω 1 χιλιόμετρο μέχρι το γραφείο 55 λεπτά.

Η εξήγηση έρχεται από τη μαθηματική σχέση:

Τελικά το γύρισα στο ψάρεμα. Εχω πάρει και την απόχη του Κέφαλου.

Μανώλης Ξενάκης
exenakis@hotmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις του Μανώλη Ξενάκη.