Είναι λίγο μετά τις γιορτές, λίγο μετά από τους τόνους γλυκών που φάγαμε αυτές τις δύο βδομάδες (και όχι μόνο). Ανεβαίνω στην ζυγαριά με κλειστά τα μάτια, δε καταφέρνω ποτέ να τα ανοίξω. Ξανακατεβαίνω. Το ημερολόγιο δείχνει 23 Ιανουαρίου. Τέλεια! Τόσο μακριά από το καλοκαίρι που θα πρέπει να αποχωριστούμε τα υπέροχα χειμωνιάτικα παλτό μας που κρύβουν με τόση αγάπη ό,τι δεν έπρεπε να έχουμε φάει…

Πριν δυο ημέρες βγήκαμε πάλι για καφέ οι κλασικοί συνένοχοι: Εγώ και το Κορμί μαζί με την (αδύνατη) φίλη μας Τσίντι. Στο τραπέζι πέφτει ξανά η υπόσχεση ότι το καλοκαίρι θα έχουν μπει τα μάγουλα μας μέσα από την αφαγιά. Άραγε θα είναι αυτή η χρονιά που θα τα καταφέρουμε; Γιατί εδώ και 8 χρόνια, αυτή η συζήτηση έχει γίνει ίσως γραφική! Έβαλαν και στοίχημα, τόσο σίγουρο ήταν το Κορμί! Εγώ απλώς έκανα ότι δεν άκουσα…

ΔΕΝ θέλουμε μια κατηφόρα μέχρι το καλοκαίρι! Θέλουμε χρόνο! Άνθρωποί είμαστε, ναι έχουμε κάνει λάθη, δε λέω, άλλα μη ξεχνάτε ότι στηρίζουμε μια ολόκληρη βιομηχανία!

Και όπως ξέρουμε όλοι, η Ικαρία είναι όμορφη όλο το χρόνο, όχι μόνο το καλοκαίρι! Μπορείς κάλλιστα λοιπόν, αγαπητή Ηλέκτρα, να ονειρεύεσαι τα χιόνια και τις βροχές πού είναι κάτι το ανεπανάληπτο στην Ικαρία. Και να αφήσεις τις συζητήσεις για  κατήφορους για μετά το Πάσχα…

Γλυκούλα
glykoula.eipame@gmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Γλυκούλας.