Οι παραδοσιακοί οικισμοί της Ικαρίας είναι στους περισσότερους από εμάς πια γνωστοί. Σπίτια μονόχωρα, αντιπειρατικά όπως τα ονόμασαν μετέπειτα, φτιαγμένα από πέτρα, χωρίς συνθετικό υλικό, ενώ η στέγη ήταν καλυμμένη με μία πλάκα Ικαρίας. Ήταν όλα κρυμμένα καλά μέσα σε  πυκνή βλάστηση και προσαρμοσμένα στο φυσικό περιβάλλον,ώστε να είναι αόρατα από οποιοδήποτε σημείο,για λόγους ασφαλείας.Τα σπίτια αυτά άρχισαν να κτίζονται τον 17ο αιώνα και αργότερα, με την προσθήκη και άλλων χώρων εξελίχθηκαν στα γνωστά Ικαριώτικα παραδοσιακά σπίτια.

Λιγότερο γνωστό είναι πού κατοικούσαν οι Ικάριοι τον 16ο αιώνα.Όταν έγινε η κατάληψη του νησιού από τους Τούρκους,σε συνδιασμό με τις επιδρομές των πειρατών,οι ντόπιοι αναγκάστηκαν να κατοικήσουν πολύ ψηλά στα βουνά.Τα σπίτια τους είχαν καταστραφεί και οι ίδιοι είχαν την ανάγκη να κρυφτούν για καιρό σε απρόσιτα μέρη.Κατέφυγαν λοιπόν στα ορεινά και κατοικούσαν  σε κοιλότητες βράχων που τις ονόμασαν Καμάρες.Οι Καμάρες είναι μεγάλοι γουβωτοί βράχοι (γρανίτες) ,υποτυποδώς διαμορφωμένοι σε κατοικίες.Ο αιώνας αυτός ονομάστηκε από τον ιστορικό Ι.Μελά «Αιώνας της αφάνειας».Σήμερα σώζονται πολλές  Καμάρες κυρίως στην δυτική Ικαρία, συνήθως (ακόμα και τώρα)σε δύσβατα μέρη.Στα νεώτερα χρόνια χρησίμευαν στους τσοπάνηδες,που τις  χρησιμοποιούσαν για να προφυλαχτούν από τα καιρικά φαινόμενα ή για να ξαποστάσουν ίσως και για μία ολόκληρη νύχτα.

Σε μία πεζοπορία μου στα Αρνοπέζα, αφού πέρασα τον ποταμό Βουτσιδέ και περπάτησα για καμιά ώρα μόνο σε μονοπάτια μέσα στο δάσος,είχα την τύχη να συναντήσω και εγώ μία Καμάρα.

Μυρτώ Αξαρλή
mirtax_gr@yahoo.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Μυρτώς Αξαρλή.