Και πέρυσι βρέθηκα στο νησί, κάπου ανάμεσα στις 7 και τις 17 του Αυγούστου και όπως πάντα έμεινα στον Άγιο Κήρυκο, στο σπίτι της γιαγιάς της Άννας.

Είχα για παρέα 4-5 φίλους-επισκέπτες που ήθελαν τελευταία μέρα να δουν ένα ακόμα πανηγύρι από την άλλη πλευρά του νησιού.

Κάποιος τους είχε σφυρίξει ότι στο Καραβόσταμο δεν τους θέλουν τους γκρούβαλους και τα πανηγύρια είναι πιο αυθεντικά, χωρίς να κινδυνεύει να εξαφανιστεί το κατσικάκι από το τραπέζι αν σηκωθείς για χορό...

Και πράγματι, πήγαμε και περάσαμε μαγικά!

Όπως είχαμε περάσει και τις προηγούμενες μέρες, δεξιά και αριστερά γυρίζοντας όλο το νησί..

Εκείνο το βράδυ όμως, επιστρέφοντας στον Άγιο Κήρυκο, περάσαμε από ένα χωριό, δε θυμάμαι, ρε παιδιά ,ποιο ήταν, μπορεί να δείτε τη φωτογραφία και να μου πείτε εσείς...

Ένα μικρό εκκλησάκι, τάβλες με χάρτινα τραπεζομάντιλα να ανεμίζουν από το πρωινό αεράκι που ξεκινούσε σιγά σιγά, πιάτα, ποτήρια, αποφάγια πάνω στα τραπέζια λες και όλοι όσοι διασκέδαζαν μεταμορφώθηκαν σε αερικά και χάθηκαν μέσα σε μια στιγμή...

Το μικρό πανηγύρι είχε μόλις τελειώσει... Το ίδιο και οι διακοπές μου για το 2012!

Και όμως φύλαξα τη φωτογραφία και την κοιτούσα με πείσμα.... Σεπτέμβρη, Οκτώβρη, Νοέμβρη....

Μια φορά το μήνα, δυο, τρεις, κάθε εβδομάδα, κάθε τρεις μέρες για να φτάσουμε σχεδόν στα μισά του Ιουλίου που η φωτογραφία έγινε πλέον wallpaper...

Και σύντομα θα ξαναείμαι εκεί, αλλά η φωτογραφία θα είναι διαφορετική....

Γεμάτη μουσική, βιολί, χορό, γέλια, κόσμο...

Σώπα όπου να'ναι θα γεμίσουν τα τραπέζια....

Ηλίας Φουντούλης
iliasfood@gmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.