Μας εγκαταλείπει σιγά σιγά το καλοκαίρι, η εποχή όπου, τουλάχιστον πολλοί από μας επανασυνδέονται προσωρινά με την φύση. Τέλος οι βουτιές στην θάλασσα, πάνε πια οι περίπατοι ανάμεσα στα δέντρα.

Αυτό που θα μείνει σαν ανάμνηση, μέχρι την επόμενη συνάντηση με τον φυσικό κόσμο, είναι ο ήχος που κάνει ο άνεμος περνώντας ανάμεσα στα φυλλώματα.

Υπάρχουν ποικιλίες ήχων.

Την πιο γλυκιά μουσική δημιουργεί ο άνεμος παίζοντας ανάμεσα στις βελόνες των πεύκων. Ηρεμεί την ψυχή και σε οδηγεί σε γλυκιές αναπολήσεις ευχάριστων στιγμών που έζησες ή που ελπίζεις να έλθουν ακόμα.

Ο ήχος των φύλλων του ευκάλυπτου είναι διαφορετικός, δημιουργεί μία οξύτητα, σαν συριγμό, οδηγεί σε μία αίσθηση συναγερμού και επαγρύπνησης. Κάπως παρόμοια, πιο ελαφρά ηχούν τα πρίνα και η δρυς.

Οι χαρουπιές και οι δάφνες δίνουν την αίσθηση ότι κουδουνίζουν ελαφρά, ιδιαίτερα όταν ο άνεμος είναι δυνατός.

Τα ρείκια, θυμάρια και τα άλλα θαμνοειδή, όταν είναι πυκνά, δημιουργούν ελαφρύ βουητό, σαν από σμάρι μέλισσες.

Τον πιο απειλητικό ήχο, σαν βόμβος μακρινού βομβαρδισμού, εκβάλουν τα ανθρώπινα δημιουργήματα, οι στύλοι και τα καλώδια του ηλεκτρικού ρεύματος και της τηλεπικοινωνίας. Και τα συρματόσκοινα των ιστιοπλοϊκών στα λιμάνια.

Ήχοι της φύσης...

Καιρός τώρα για τα εκατομμύρια των ήχων της πόλης.

Αριστοτέλης Αϊβαλιώτης
aivaliotis@delta-chemicals.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις του Αριστοτέλη Αϊβαλιώτη.