Αποσπάσματα από την εισήγηση του Κτηνίατρου, κ. Χρυσόστομου Φουντούλη

Είναι αλήθεια ότι: Άνθρωποι που γεννήθηκαν στην Ικαρία γύρω στο 1900, όσοι επέζησαν, έζησαν ενενήντα και εκατό χρόνια

Ένα ερώτημα είναι : Άνθρωποι που γεννήθηκαν στην Ικαρία γύρω στο 1900, αλλά μετανάστευσαν, έζησαν ενενήντα και εκατό χρόνια;

Το άλλο ερώτημα είναι: Εμείς που γεννηθήκαμε στην Ικαρία γύρω στο 1950, τι πιθανότητες έχουμε να ξεπεράσουμε τα ενενήντα και να πλησιάσουμε τα εκατό;

«H αειφόρος ανάπτυξη καλύπτει τις ανάγκες του παρόντος χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τη δυνατότητα των μελλοντικών γενεών να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες»
Είμαστε βιολογικά όντα και έχουμε απόλυτη ανάγκη από καθαρό αέρα. Τα φυτά κατακρατούν το διοξείδιο του άνθρακα και ελευθερώνουν το οξυγόνο από το οποίο εξαρτάται η ζωή μας. Αποτελούμαστε από 60% νερό, χρειαζόμαστε καθαρό νερό για να έχουμε την υγεία μας. Τρώμε φυτά και ζώα για να επιβιώσουμε, έτσι ό,τι τα μολύνει, καταλήγει στο σώμα μας. Χρειαζόμαστε καθαρό έδαφος για να παράγουμε υγιεινές τροφές. Δεν έχουμε τον έλεγχο της φύσης αλλά εξαρτώμαστε από τη βιόσφαιρα για την υγεία μας και την ευζωία μας. Είναι παράλογο να αποφασίζουμε χωρίς να παίρνουμε υπ΄ όψη την επίδραση που θα έχει στις επόμενες γενιές. Και φυσικά χρειαζόμαστε τους πολιτισμικούς πόρους του τόπου μας.

‘’Τα πανηγύρια είναι η βαριά βιομηχανία της Ικαρίας.’’
 Στην Ικαρία οργανώνονται περισσότερα από εκατό (100) πανηγύρια το χρόνο, (πολλά από αυτά τον Αύγουστο) χωρίς  να υπολογίζονται τα «μνημόσυνα», οι «μακαρονάδες», τα «ουζοπανήγυρα», τα «ψαροπανήγυρα», οι «λουκουμάδες» και φυσικά γάμοι και βαφτίδια υπερπαραγωγές.

Με μια μέση ‘‘υποθετική’’ συμμετοχή πεντακόσια (500) άτομα ανά πανηγύρι. Υπολογίζεται ότι ‘‘απολαμβάνουν’’ περισσότεροι από πενήντα χιλιάδες (50.000) πανηγυριστές κάθε χρόνο τα πανηγύρια μας.

Κάθε εκκλησά είχε ούλα της τα νοικοκυριά γιά το παναγύρι. Τέσσερα-πέντε μεγάλα καζάνια, κουταλοπέρονα και τσανάκια ντόπια, πήλινα, χωστά, για το ζουμί… Γράφει στα “Λαογραφικά της Ικαρίας”  ο Αλέξης Πουλιανός.

Αν υποθέσουμε ότι για κάθε δύο άτομα διατίθενται, το ελάχιστο:
2 πλαστικά τραπεζομάντιλα, από αυτά τα απαγορευμένα,
2 πλαστικά πιρούνια,
2 πλαστικά κουτάλια,
2 πλαστικά μαχαίρια,
10 πλαστικά πιάτα, μπολάκια καπάκια,
4 πλαστικά ποτήρια για νερό και κρασί,
1 πλαστικό μπουκάλι του νερού,
1 πλαστικό μπουκάλι του κρασιού.

Σύνολο:
25.000 τραπεζομάντιλα,
50.000 πλαστικά μπουκάλια,
100.000 πλαστικά ποτήρια,
150.000 πλαστικά κουτάλια πιρούνια
250.000 πλαστικά πιάτα κλπ κλπ.

Όλα αυτά, κάπου 600.000 τεμάχια ή 1500 κιλά πλαστικό, συσκευασμένα μέσα σε ‘‘μπούρδες’’ (μεγάσακοι), καταλήγουν στις ΧΥΤΑ στις ΧΥΤΥ στις ΧΑΔΑ και θα μείνουν εκεί για πάντα ή θα καταλήξουν στη θάλασσα.

Είναι απίστευτο ότι η κοινωνία μας έφτασε σε τέτοιο σημείο που θεωρείται ότι: Οι προσπάθειες που απαιτούνται για την εξόρυξη πετρελαίου από τα έγκατα της γης, πολλές φορές κάτω από τα βάθη της θάλασσας, η μεταφορά του, με γιγαντιαία πετρελαιοφόρα στα διυλιστήρια, η μετατροπή του σε πλαστικό πιρούνι-κουτάλι-μπουκάλι-πιάτο μιας χρήσης, η συσκευασία και μεταφορά του, από την Κίνα στο κατάστημα διανομής, η αγορά του  και η μεταφορά του στο πανηγύρι, το μάζεμα μετά τη χρήση, η αποκομιδή και μεταφορά  στις ΧΥΤΑ στις ΧΥΤΥ στις ΧΑΔΑ, όπου θα παραμείνουν θαμμένα μέσα στο χώμα για αιώνες ή θα καταλήξουν στη θάλασσα είναι πιο εύκολο…
…είναι πιο εύκολο από το να εξυπηρετούνται οι πανηγυριστές με ένα κανονικό πιρούνι-κουτάλι-πιάτο-μπουκάλι, το οποίο μετά την χρήση θα πλένεται  με νερό και σαπούνι, και θα είναι έτοιμο για χρήση την επόμενη φορά.

«Η ρύπανση όμως δεν είναι οπτική, δεν είναι θέμα αισθητικής, αλλά θέμα ουσίας. Σχεδόν σε όλα τα δείγματα θαλάσσιων ιζημάτων και στομαχικών περιεχομένων ψαριών και ασπόνδυλων οργανισμών, που εξετάσαμε, βρέθηκαν ποσότητες μικροσκοπικών πλαστικών ινών»,  μας λέει η κ. Αναστασία Μήλιου, διευθύντρια Έρευνας και Θαλάσσιας Προστασίας του «Αρχιπελάγους».

Στην Ικαρία οργανώνονται περισσότερα από εκατό (100) πανηγύρια το χρόνο. Με μια μέση ‘‘υποθετική’’ κατανάλωση πενήντα (50) κατσικάκια ανά πανηγύρι. Υπολογίζεται ότι ‘‘θυσιάζονται’’ περισσότεροι από πέντε χιλιάδες (5.000) κεφάλια κάθε χρόνο τα πανηγύρια μας.

Πόσα από αυτά τα ζώα βόσκουν με αειφορικές πρακτικές φιλικές προς το περιβάλλον; Τι γίνεται με την υπερβόσκηση, την αποδάσωση, την ερημοποίηση, τη διάβρωση του εδάφους;

Το ερώτημα είναι:
Αυτοί που γεννήθηκαν γύρω στο 2000, τι πιθανότητες έχουν να ξεπεράσουν τα ενενήντα και να πλησιάσουν τα εκατό;

“Αφού περνάμε καλά μ’ αυτά που έχουμε, γιατί να σκοτωνόμαστε για να βγάλουμε περισσότερα;”
Μανιφέστο της Ικαριώτικης φιλοσοφίας.

Μήπως όμως αυτά που έχουμε τα δανειζόμαστε από τα παιδιά μας; Θα αφήσουμε καθαρό αέρα και νερό, χώμα να καλλιεργούν,καθαρή θάλασσα με ψάρια, πολιτισμικούς πόρους;  Πώς θα έχουν αυτάρκεια;

Διαβάστε επίσης: Η συμβολή των Πανηγυριών στην οικονομική ζωή της Ικαρίας

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.