Καλοκαίρι, δεκαετία του 90. Ο Άγιος Κήρυκος δεν έχει αλλάξει ακόμα. Εκεί που τώρα είναι η τσιμεντένια πλατφόρμα για να παρκάρουν τα αυτοκίνητα κάτω από τα καφενεία, ήταν μια αμμουδερή παραλία. Η μαρίνα στ’ αριστερά ήταν ακόμα μικρή, δεν είχε επεκταθεί.

Εκεί ήταν αραγμένη και η βενζίνα που πήγαινε στα Θέρμα. Η μηχανή δεν είχε ανάψει ακόμη, όμως η ησυχία του μεσημεριού έσπαγε από τις φωνές μερικών ανδρών.Σ’ αυτή τη διαδρομή η βενζίνα δεν θα μετέφερε επιβάτες, αλλά εμπορεύματα για τα καφενεία και τις ταβέρνες στα Θέρμα. Δυο άντρες έξω από τη βάρκα και δυο άντρες μέσα, φώναζαν στην προσπάθειά τους να συνεννοηθούν. Τα καφάσια άλλαζαν χέρια, κι από τη στεριά, με γρήγορες αλλά αβέβαιες κινήσεις, έμπαιναν στη βάρκα.

Και λίγο πριν να τελειώσουν τη δουλειά ένα μεγάλο “σπλααας” διέκοψε τις εργασίες. Ένα καφάσι μπύρες γλύστρισε από τα χέρια του ενός κι έπεσε στο νερό. Οι τέσσερίς τους κοιτούσαν το καφάσι να κατεβαίνει προς το βυθό. Έπειτα κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και απλώς συνέχισαν τη δουλειά. Σιγά μην βουτούσαν τώρα στο νερό για ένα καφάσι μπύρες. Δεν ήταν δα και χρυσό.

Δεν πέρασε πολύ ώρα και η βενζίνα για τα Θέρμα ξεκίνησε.
__________________________________________________________________________

Την επόμενη μέρα, νωρίς το πρωί μια γνωστή φυσιογνωμία του Αγίου Κηρύκου κατηφόριζε προς το λιμανάκι. Η κυρά Τασούλα, η γητεύτρα των ψαριών, με την άσπρη καπελαδούρα της και τον μπλε κουβά ήταν συνεπής για ακόμα μία φορά στο ραντεβού της με το ψάρεμα. Έκατσε στο σκαλάκι της, σαν να καθόταν στο σαλόνι της, κι άρχισε να βγάζει έξω τα σύνεργα. Εκτός από την πετονιά με το σαλαγκάκι, αυτή τη φορά είχε ετοιμάσει από το σπίτι κι ένα πολυάγκιστρο. Το πολυάγκιστρο ήταν ένα τεράστιο δόλωμα, ένα ψάρι ολόκληρο στην πραγματικότητα που ήταν τυλιγμένο με πολλά αγκίστρια. Αυτό το πετούσε μέσα στο νερό και το άφηνε εκεί ενώ που και που το κοιτούσε να δει αν είχε πιαστεί τίποτα μεγάλο.

Το ψάρεμα άρχισε και η κυρά Τασούλα όπως κάθε μέρα άρχισε με τα μπαλαδάκια που προορίζονταν για τα γατιά του Σεβδαλή. Η ώρα περνούσε κι ο κουβάς γέμιζε σιγά σιγά και με πιο μεγάλα ψάρια. Κέφαλους κυρίως. Κάποια στιγμή λοιπόν σηκώνεται να δει και το πολυάγκιστρο που είχε ρίξει πιο πέρα. Πιάνει την πετονιά στα χέρια της και νοιώθει κάτι δυνατό να τραβάει. Αρχίζει λοιπόν να το μαζεύει γρήγορα μα αυτό που είχε πιαστεί έφερνε γερή αντίσταση. Λογικό, ποιος άλλωστε θα’ θελε να πιαστεί και να βρεθεί στο πιάτο κάποιου;

Όπως το πολυάγκιστρο ανέβαινε, η κυρά Τασούλα είδε πως το το θύμα που της έφερνε αντίσταση ήταν ένα μεγάλο λαίμαργο χταπόδι. Όμως μαζί του είχε και μια έκπληξη! Στην προσπάθειά του να παραμείνει στο βυθό, το χταπόδι είχε πιαστεί σ' ένα μπουκάλι μπύρα! Μα τι τύχη!

Η κυρά Τασούλα μάζεψε την ψαριά της και ξεκίνησε για το σπίτι. Κι όπως περπατούσε στα καφενεία φώναζε με περηφάνια και γέλιο “Να και η μπύρα! Να κι ο μεζές!”

Ηλέκτρα Πάστη
elektra.pasti@ikariamag.gr

ελεύθερες πτήσεις για την Κυρά - Τασούλα:
- Η Τασούλα και ο σκάρος!
-  Πώς τα φέρνει η ζωή όμως… (μια μικρή ιστορία)

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Ηλέκτρας Πάστη.