Σε καιρούς σαν τους δικούς μας είναι ωραίο να διαβάζουμε ιστορίες αλληλεγγύης. Η αλληλεγγύη είναι μεγάλη λέξη. Μπορεί να αποτελεί τόσο ένα θεωρητικό, φιλοσοφικό θέμα, αλλά μπορεί να ενσαρκώνεται και σε πολύ συγκεκριμένα γεγονότα, όταν εμπλέκονται αφοσιωμένοι άνθρωποι. Και το αποτέλεσμα να είναι πάντα συγκινητικές ιστορίες.
Κύριε Ραντά, αξιοπερίεργο είναι να με εγκαλείτε για κάτι που έχω πάρει απόφαση και να στέλνετε επιστολές όπου δημοσιεύονται στο διαδίκτυο, και ψευδώς αναφέρετε ότι το έγγραφο το στείλατε στο Επαρχείο ενώ έως τώρα δεν έχει έρθει η επιστολή σας στην γραμματεία του Επαρχείου όπου θα είχαμε πρωτόκολλο εισόδου εγγράφου ενώ στείλατε την επιστολή στις 4/9/2015 και δεν ήρθε σε εμάς ενώ έχουμε 11 του μηνός σήμερα αλλά παρεμπιπτόντως η επιστολή σας έχει ήδη δημοσιευθεί και αναμένουμε.
Όπως γνωρίζετε το 1993 θρηνήσαμε 13 ανθρώπους από την φωτιά που κατέκαψε το νησί μας και αυτές οι πληγές μας ακολουθούν σε κάθε μας βήμα, ο άδικος χαμός δεκατριών συνανθρώπων μας. Από τότε έχει οργανωθεί μια αντιπυρική περίοδος με πολύ προσοχή και την συμμετοχή του κόσμου και των εθελοντικών κλιμακίων μαζί πάντα με την Πυροσβεστική Υπηρεσία και την Πολιτική Προστασία
Την ανάγκη εκπόνησης μελέτης για τη διάνοιξη δρόμου, συνολικού μήκους 400 μέτρων. από την περιοχή Πουλάτο οικισμού Παναγιάς εώς την περιοχή άνωθεν του ΚΟυντουμά (τελευταία σπίτια χωριού), επεσήμανε με επιστολή του στην Περιφέρεια Β.Αιγαίου, τη Δασική Υπηρεσία Μυτιλήνης και το Δασονομείο Σάμου το Επαρχείο Ικαρίας – Φούρνων.