Η Ηρώ Τσαρνά γεννήθηκε στον Άγιο Κήρυκο, μεγάλωσε στην Αθήνα, σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, γαλλικά στο Γαλλικό Ινστιτούτο και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία στη λογοτεχνία. Εργάστηκε στην Δημόσια εκπαίδευση. Έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές και την διατριβή της για τον Γιώργο Σαραντάρη, Το Sheridan's είναι το δεύτερο πεζογράφημα της. Το πρώτο της, ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ - ΓΕΝΤΙ ΣΚΑΡΙ, κυκλοφορεί επίσης από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη.

Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου με τίτλο Sheridan's, διαβάζουμε μεταξύ άλλων: Θα μπορούσε να διαβαστεί συνειρμικά: “cherie down”, “cherie dance”. Το Sheridan's είναι ένα καινούργιο λικέρ με τόπο παραγωγής του το Δουβλίνο […] Το μπουκάλι που το περιέχει είναι χωρισμένο σε δύο μέρη. Το ένα είναι γεμάτο σκούρο λικέρ με γεύση καφέ και ουίσκι και επίγευση  άρωμα σοκολάτας και καρύδας. Το άλλο είναι γεμάτο λευκό λικέρ με γεύση άσπρης σοκολάτας. Στο σερβίρισμα κυλούν μαζί και το άσπρο στέκεται πάνω από το σκουρόχρωμο...

Σε δυο μέρη είναι χωρισμένο και το βιβλίο: Η Κλειώ, η καλύτερη φίλη της Σόφης, εξαφανίζεται μυστηριωδώς! Μα η Κλειώ ήταν πάντα και εδώ και αλλού, κάπου αλλού … Ουσιαστικά πιστή με τις απιστίες της, αιθεροβάμων, με θέλω διχασμένα και με μια ηδονή οδύνη βουτηγμένη μέσα στο εκρηκτικό μείγμα του ερωτισμού, του ρομαντισμού και της προσμονής του τρίτου προσώπου, του πρίγκιπα εκείνου που θα δώσει, επιτέλους, νόημα στις αναζητήσεις της και θα μουδιάσει σαν βαρίδι την φτερωτή κυκλοθυμία των αισθημάτων της.

Τα πρόσωπα, πέφτουν σαν παγάκια μέσα στο ποτήρι της ζωή της: Ο Μάριος, ο Ιάσονας, ο Παύλος, ο Πάνος και … η Σόφη, που μας σερβίρει μια άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία.. Οι μνήμες, τα λάθη, τα πάθη, ο χρόνος … μια γεύση γλυκόπικρη, μια ζωή … χαμένη στην κυριολεξία. Και το μυστήριο της εξαφάνισης λύνεται. Για να ξεκινήσει μια καινούργια αφήγηση (υποθέτω πρόκειται για το λευκό 1/2 του μπουκαλιού – βιβλίου): Έρωτες που ζητάνε πλήρωση, έρωτες που έρχονται και φεύγουν (φεύγουν;), έρωτες για μικρούς και μεγάλους.

Είναι άκρως ρέουσα και απολαυστική η γραφή της Ηρώς Τσαρνά. Με μια γλώσσα ζωντανή, ακμαία, μια κοριτσίστικη αύρα που μυρίζει βανίλια και κουφέτα και ταυτόχρονα μια θηλυκή ηδυπάθεια που αναπλάθει μνήμες και στιγμές από την σωματική έξαψη και τον ερωτικό ξεπεσμό έως την λύτρωση ανέξοδων και μονομερών κατηγοριών. Τι σημασία έχει ποιος φταίει, στ' αλήθεια; Μπορεί εσύ, μπορεί εγώ, μπορεί και οι δυο ή και κανείς μας. Ή πάλι, όπως εξαιρετικά αναφέρει μέσα στο κείμενο (και με αυτό επιλέγω να κλείσω αν και αρχικώς σκεφτόμουν να βάλω μια μικρή ιστορία που σημειώνει και θυμίζει πολύ Ικαριά), μπορεί για μια κατάσταση να φταίει πάντα…και κάτι άλλο:

Η αύξηση των βροχών στη Γη οφείλεται στην αλλαγή του κλίματος σε παγκόσμια κλίμακα εξαιτίας της κακοποίησης του περιβάλλοντος από τον άνθρωπο, σύμφωνα με τα συμπεράσματα των επιστημόνων. Τουλάχιστον δεν οφείλεται μόνο σ’ αυτόν τον λόγο. Φαντάζομαι ότι κατά ένα μεγάλο μέρος, το φαινόμενο οφείλεται στα πολλά αχώνευτα από τη γη δάκρυα των νεκρών που συσσωρεύτηκαν από την εδώ ζωή τους αξόδευτα και τα πήραν μαζί τους στην άλλη. Και τώρα εκβράζονται σε καταιγίδες που μας αφορούν όλους.

Κωνσταντίνος Βατούγιος

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Ηρώς Τσαρνά - Κόχυλα στο ikariamag.gr, εδώ.