Φωτ. Ψαρρός  Βλάσης

Στην Ικαρία, είναι φορές  που το  τοπίο ,συναντά  το  DNA  σου….

Είναι  φορές…λίγες, αλλά  καλές … που μία  εικόνα  αρκεί  να σε  ταξιδέψει.

Νοιώθεις  μια  ζεστή  ανατριχίλα … και το ταξίδι  ξεκινάει.

Ένα  σούρουπο στο Πέζι .... και ζεις  στο παρελθόν. Μυρωδίες  του  παππού, της  γιαγιάς, τα παιδικά  καλοκαίρια, τα τσουκάλια  με την σούπα  στα πανηγύρια, το  θυμάρι ... οι  φοβερές  συναντήσεις  με τις  θείες ... τα κουτσομπολιά … η  ελευθερία …

Και  ξαφνικά  νοιώθεις  περήφανος … ναί, περήφανος … που έχεις  αυτές  τις  μνήμες ... περήφανος  για  το τοπίο  που απολαμβάνεις, που  είσαι  τυχερός  που το απολαμβάνεις …. που νοιώθεις ξαφνικά ότι είσαι η συνέχεια  του παρελθόντος … και  που το DNA   σου, σε κάνει  να  χαίρεσαι  λίγο παραπάνω  την ομορφιά  της  φύσης  που αντικρίζεις.

Μυρτώ  Αξαρλή

mirtax_gr@yahoo.gr