Απάντηση στην ηλεκτρονική επιστολή του υφυπουργού Υποδομών, Μεταφορών & Δικτύων, κ. Μαγκριώτη.

Κύριε Yφυπουργέ,

Είναι τιμή μου που μπήκατε στον κόπο να απαντήσετε στο σύντομο σχόλιό μου στο οποίο ανέφερα ότι μία βδομάδα μετά την θεομηνία, η επίσκεψη δεν μπορεί να θεωρηθεί «επείγουσα μετάβαση στον τόπο της καταστροφής». Καταρχάς δεν υφίσταται ούτε ένας λόγος να με πληροφορήσετε για θέματα που αφορούν στο νησί, ούτε για τις όποιες αποφάσεις. Γνωρίζω πολύ καλά κάθε πρόβλημα του τόπου μου οπότε είναι δουλειά δική μου, των συμπατριωτών μου και των φορέων να σας ενημερώνουμε για τα προβλήματα και δική σας να αξιολογείτε, να δίνετε προτεραιότητες και να εγκρίνετε χρηματοδοτήσεις.

Το διήμερο ταξίδι σας στην Πολωνία και η κακοκαιρία μετατόπισε την επίσκεψη κατά μία βδομάδα αλλά από τη στιγμή που η κυβέρνηση ένιωσε την ανάγκη να στείλει κάποιον εκπρόσωπό της στην Ικαρία αρκούσε κάποιος άλλος. Στην πράξη, η επίσκεψη υψηλόβαθμου στελέχους ή της κεφαλής του υπουργείου σε τόπους φυσικών καταστροφών (σεισμού, πυρκαγιάς ή πλημμύρας) τίποτα ουσιαστικό δεν έχει να προσφέρει. Είναι αρμοδιότητα άλλων υπηρεσιών που αν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, όλα τα άλλα περιττεύουν. Είστε όμως και εσείς εγκλωβισμένος στο πρότυπο κάθε πολιτικού που αναγκάζεται να «φαίνεται» στις πληγείσες περιοχές ώστε να μην κατηγορηθεί για τη «μη παρουσία» που μεταφράζεται εύκολα σε αδιαφορία και ενδεχομένως σε απώλεια ψήφων. Η εικόνα του πολιτικού που περπατάει με το κουστούμι στις λάσπες ή στις στάχτες έχει μόνο συμβολικό χαρακτήρα και εκδηλώνεται αναλογικά, δηλαδή το κύρος και το βεληνεκές του πολιτικού προσώπου σε συνάρτηση με το μέγεθος της καταστροφής. 

Ευτυχώς που επισκεφθήκατε το Καρκινάγρι και την ευρύτερη περιοχή (δεν ανέφερα ότι ήταν ταξίδι αναψυχής) γιατί είχατε την ευκαιρία να διαπιστώσετε κυρίως την εγκατάλειψη. Οι άνθρωποι εκεί χαρακτηρίζονται ως ιδιαίτεροι ή οι γραφικότεροι των Καριωτών γιατί έχουν μια στάση ζωής που είναι απόρροια της απομόνωσης των προηγούμενων δεκαετιών. Τρεις δρόμοι συνδέουν πλέον το χωριό με το υπόλοιπο νησί αλλά στο «σχεδιασμό» της νησιωτικότητας καμία κυβέρνηση δεν ενδιαφέρθηκε να ολοκληρώσει και να παραδώσει έστω τον έναν από αυτούς.

Μετά την περιοδεία σας ακολούθησε δελτίο τύπου όπου μεταξύ των άλλων αναφέρετε ότι «οι τοπικές κοινωνίες και ο κάθε πολίτης ξεχωριστά πρέπει να απαιτήσουν τον επανασχεδιασμό των έργων και ιδιαίτερα την αποκατάσταση των ρεμάτων". Στην Ικαρία, όπως και σε όλη την επικράτεια, πολλοί οικισμοί αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα εξαιτίας της απόφασης των προγόνων μας να επιλέξουν ως τόπο εγκατάστασης τη γειτνίαση στο τρεχούμενο νερό. Σοφή η δική τους σκέψη, αλόγιστη η δική μας άναρχη και αυθαίρετη εξάπλωση. Αν τώρα καταθέσουμε τις ιδέες μας για τον επανασχεδιασμό κάθε κακοτεχνίας σε ώριμες μελέτες να υποθέσω ότι θα χρηματοδοτηθούν αμέσως και εξολοκλήρου από το κράτος; Τέτοιες δηλώσεις, εντελώς θεωρητικές και ανεφάρμοστες, είναι που θίγουν τη νοημοσύνη των πολιτών και ακυρώνουν το όποιο έργο των πολιτικών.

Το κόστος των ζημιών, από τη μέχρι τώρα καταγραφή, μόνο στο οδικό δίκτυο, ξεπερνάει τα 10 εκ. ευρώ. Φροντίστε να έρθουν αυτά τα χρήματα στο νησί και αφήστε μας να γνωρίζουμε καλύτερα από πού θα έρθει η ανάπτυξη. Υποτίθεται ότι η κύρια πηγή εσόδων της χώρας είναι ο τουρισμός αλλά η (σοσιαλιστική;) κυβέρνησή σας μας εξαιρεί από το χάρτη των νησιών αυτής της «βαριάς βιομηχανίας» με τις επιλογές της στην ακτοπλοΐα. Η άνιση απόλαυση ελευθεριών και δικαιωμάτων είναι πρόκληση για το Δικαστήριο του Στρασβούργου, όπως είναι πρόκληση η μη εφαρμογή του μεταφορικού ισοδύναμου. 

Κλείνοντας σάς παρακαλώ (πέραν της αποκατάστασης και των αποζημιώσεων) και σας προκαλώ για ίση αντιμετώπιση. Αυτό μόνο, από ‘κει και πέρα οι Ικάριοι ξέρουν ν’ ανοίξουν φτερά.

Γιάννης Κέφαλος
jianniskefalos@yahoo.gr