Τα πέδιλά σου άφησαν τα χνάρια τους στο ψιλό λευκό χώμα της κατηφόρας που οδηγεί στον αυλόγυρο. Περπατούσες μπροστά, τόσο χαριτωμένα, που τα αποτυπώματά σου ήταν ομορφότερα ανάμεσα στα άλλα  από σαγιονάρες, αρβύλες, αθλητικά και μπαλαρίνες.

Το κραγιόν σου έμεινε εκεί, στο γυαλί. Το φούξια στο κόκκινο, και τα δύο του πάθους. Πάθος για το καλοκαίρι και για τη ζωή στο κρασοπότηρο με το δυνατό μπρούσκο. Στο ποτήρι που τσούγκρισες και είπες «στην υγειά μας», στους φίλους και στην αγάπη τους, ενώ εννοούσες να είναι πάντα εκεί, δίπλα σου.

Άφησες τ’ όνομά σου χαραγμένο με το καλάμι στην άμμο. Μετά σβήστηκε αλλά η ημερομηνία που το συνόδευε σημαίνει τόσα πολλά που είναι σαν να την λάξεψες στην πέτρα.

Το άρωμά σου σφράγισε τις ανάσες του. Δυο σταγόνες στον υπέροχο λαιμό σου ανέδυαν μια μοναδική καλοκαιρινή μυρωδιά από θάλασσα και φύκια. Εκείνος την ρουφούσε αχόρταγα και του φαινόταν πως όλη η Ικαριά είχε αυτή τη μυρωδιά ακόμα κι όταν δεν ήσουν δίπλα του.

Άφησες το χαμόγελό σου, πιο φωτεινό από ποτέ στο μαυρισμένο σου μουτράκι. Το έχει αυτό το χαμόγελο σε αμέτρητες φωτογραφίες αλλά κυρίως στο μυαλό του, κάθε φορά που κλείνει τα μάτια.

Κι εσύ κάτι πήρες.

Κάπου στην τσέπη έχεις το βότσαλο που σου χάρισε γιατί στην παραλία δεν υπήρχε κάτι πιο στέρεο να σου δώσει όταν σκέφτηκε να σου χαρίσει κάτι από τον κόσμο του.

Πήρες το πιο γλυκό φιλί και πριν απ’ αυτό έναν όρκο, από εκείνους που  λέγονται μόνο τον Αύγουστο κι έχουν τόση υπερβολή αλλά που σου δημιουργούν τέτοια ευφορία ακριβώς επειδή είναι καλοκαιρινοί.

Πήρες τα σημάδια του στο μπλουζάκι σου επειδή ήταν πολύ βιαστικός και δεν πρόλαβε να σου βγάλει τα ρούχα. 

Και πού ‘σαι. Αν κάποτε επιστρέψεις, αν το μέλλον φέρει ξανά εδώ τα βήματά σου, ό,τι πήρες, να το φέρεις πίσω. Μακριά στο χρόνο κι απ’ τα πρόσωπα, ό,τι έχεις κρατήσει, σ’ αυτόν τον τόπο ανήκει.

Γιάννης Κέφαλος
kefalos@ikariamag.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις του Γιάννη Κέφαλου.