Τον συνάντησα αναπάντεχα, στο αρχαιολογικό μουσείο της παλιάς πόλης του Αμμάν, στο Citadel, στην Ιορδανία. Περπατούσα στις λιγοστές, μικρές αίθουσες του μουσείου, με βήμα αργό και βαρύ, καθώς η ξενάγηση που είχε προηγηθεί κάτω από τον καυτό ήλιο μας είχε κουράσει όλους – όλη η παρέα γύριζε στα δωμάτια με μια αίσθηση «αγγαρείας», να ρίξουμε μια γρήγορη ματιά για να μην πούμε ότι φτάσαμε μέχρι εκεί και φύγαμε άπραγοι...

Μεσημέρι καλοκαιρινό στο χωριό. Με κάποιο μαγικό τρόπο ο Βότσος είναι άδειος, κανείς απ΄την παρέα των μεγάλων δεν έχει εμφανιστεί ακόμα.

Εκείνο το απομεσήμερο στα βράχια του Βότσου, ο Ξενοφών ήταν σαφής. «Τα τρία πρώτα λεπτά της πτήσης, είναι τα πιο κρίσιμα». Τρία λεπτά. Μόλις περάσουν τα πρώτα τρία που το σιδερένιο πουλί θα σηκώσει το ανάστημά του στον αέρα, όλα θα κυλήσουν σαν το νεράκι, ανάμεσα στα σύννεφα, με κορυφή τον ήλιο.