Γεννήθηκε σε χρόνους δύσκολους. Οκτώ στόματα η φαμίλια, μα οι λέξεις λιγοστές και μετρημένες. Φτώχεια, πείνα, πόλεμος, φόβος, φευγιό. Μεγάλωσε λίγο κι έφυγε. Περπάτησε πολύ και άλλο τόσο κινδύνεψε.

Από τύχη έφτασε στον τόπο τούτο. Άλλο ήλιο του ‘λεγαν θα ‘χει εκεί. Μα κάθε μέρα συννεφιά και οι λέξεις ίδιες. Μόλο που το «φύγε» δεν τ’ άκουγε από το γλυκό στόμα του πατέρα. Άλλοι του το λέγανε, φωναχτά, ψιθυριστά ή με τα μάτια. Που να πάω, έλεγε αυτός, θέλω να ζήσω. Έξω από δω του φωνάζανε τα στόματα και τα βλέμματα. Αν θες εδώ, ζήσε, αλλά όπως θα σου πούμε εμείς, με ράχη σκυφτή. Κι αν μείνεις έτσι μια ζωή , έτσι σου πρέπει. Αν το ‘θελε ο Θεός θα σουν ένας από μας.