”ΣΠΑΣΤΗΡΑΣ-ΚΕΛΑΡΗΣ ΖΥΘΕΣΤΙΑΤΟΡ”. Έγραφε και γράφει μια παλιά, ξύλινη ταμπέλα, ζωγραφισμένη στο χέρι με λαδομπογιά. Την ψαροταβέρνα του Στέλιου Καστανιά την ξέρουμε όλοι οι Καριώτες και την γνωρίσαμε και στους επισκέπτες φίλους μας. Στο γραφικό λιμανάκι του Γυαλισκαριού και πάντα με φρέσκο ψάρι!

-Στέλιο φτιάχνεις και αστακομακαρονάδες;
-Μα ήντα αστακομακαρονάδες; Φτιάχνω αστακό και όποιος θέλει και μακαρονάδα να πω στη Λευτερία να φτιάξει!

Ήταν Άνοιξη του '88 -λίγη σημασία εχει- και πήγαμε καμιά 25αριά καθηγητές να παραγγείλουμε αστακούς. Βαρύθυμος ο Στέλιος αναφώνησε πως θα τα πελαγώσει με τόσο κόσμο!!!!Κάπου την ιδια εποχή -λίγη σημασία έχει- είμαστε στο καφενείο του Αυγά στον Εύδηλο, αρκετοί νοματέοι και πίναμε ούζα, όταν άνοιξε η πόρτα και εμφανίστηκε ο Κελάρης ανακοινώνοντας ότι έχει τρία τελάρα ολόφρεσκες σαρδέλες,για πούλημα. Ώσπου να πιει το ούζο,που του κεράσαμε,τα τελάρα είχαν αδειάσει. Μετά ήρθαν τα ούζα απανωτά,κερνώντας πότε αυτός,πότε οι υπόλοιποι.Μαζί ήρθαν το κέφι και η ευθυμία.Του Κελάρη όμως ήρθε και η διάθεση, που ήταν συνηθισμένη γι'αυτόν, να μας κεράσει,στο μαγαζί του. Βράδυ φύγαμε απο το Γυαλισκάρι,έχοντας πιεί τη θάλασσα και έχοντας φάει όλους τους αστακούς της.

Σπαστήρα, λέει, τον έβγαλαν,γιατί πήγε σε νταμάρι να δουλέψει,αφού η ΜΟΜΑ της χούντας έφαγε, ήπιε και «ξέχασε» να πληρώσει.

«Η Ικαρία μάς διάλεξε. Δεν τη διαλέξαμε», λέει άλλος ένας ωραίος Ικάριος, όταν κάποιοι μακαρίζουν την τύχη του να ζει στην Ικαρία.Ο Στέλιος ήταν ένας από τους διαλεχτούς Καριώτες. Καρδιά, έξω και μέσα, γλέντι, χαρά. Ήταν αυθεντικό στοιχείο της Ικαρίας.Και αφού η Ικαριά είναι οι άνθρωποί της, ο Κελάρης-Στέλιος Καστανιάς θα είναι πάντα στο λεύκωμα της πραγματικής Ικαριάς φορώντας την ψαθαδούρα του και χαμογελώντας μας.