03/11/2017 - 11:41Τα πριονίδια του Κυριάκου
Πόσα έχουν γραφτεί σε αυτό το περιοδικό για τα καλοκαίρια στο νησί άραγε… πόσες φορές έχουμε θυμηθεί τις μυρωδιές των παιδικών μας χρόνων, τη μυρωδιά του αλατιού της θάλασσας, του θυμαριού στο βουνό, του κρασιού στο πανηγύρι και μαγεριού στην κουζίνα;
14/06/2017 - 21:14Το δικό μου '87: Ένας "Γκάλης" στο Καρκινάγρι!
Ένα ντελίριο ενθουσιασμού σε όλη την επικράτεια, σε βαθμό που όπως έχει γραφτεί, δεν είχε ζήσει η χώρα από την εποχή της απελευθέρωσης. Είναι για την δική μου γενιά, εκείνη η βραδιά του '87, σημείο αναφοράς, καταγεγραμμένη πια στη συλλογική μνήμη.
12/05/2017 - 09:45Η Καριώτισσα μάνα
Ήταν ένα τάμα των παιδικών μου χρόνων. Εντυπωσιασμένος από την Καριώτισσα μάνα, που στο παιδικό μου μυαλό φάνταζε σαν ηρωΐδα και αγία μαζί, ήθελα πάντα να γράψω κάτι γι' αυτήν, κάτι σαν ύμνο, δείγμα ελάχιστο του θαυμασμού και της αγάπης που ένιωθα. Και να που το τάμα αυτό έμελλε να το εκπληρώσω σήμερα, σε μιαν ηλικία που ο συναισθηματισμός, η αναπόληση και η νοσταλγία ομορφαίνουν, αλλά ταυτόχρονα και καταδυναστεύουν τη ζωή μας.
05/04/2017 - 10:38Το ψαροντούφεκο
Ήμασταν στο νησί από αρχές Ιουνίου. Η μαμά, τα αδέρφια μου κι εγώ. Ο μπαμπάς που δεν είχε πολλή άδεια καθυστερούσε να έρθει. Δεν ξέρω για ποιο λόγο εκείνο το καλοκαίρι τον περίμενα με τόση ανυπομονησία. Ίσως βέβαια και να ήταν όλα τα καλοκαίρια έτσι, αλλά να θυμάμαι αυτό γιατί τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς όπως τα ήθελα.
27/01/2017 - 22:21Βεντέτα
Ωραίο πράμα η οικογένεια. Και τ’ αδέρφια. Πολύ ωραίο. Τη δική μας κόρη, βέβαια, την αφήσαμε μοναχοπαίδι, προς μεγάλη απογοήτευση, κυρίως των γιαγιάδων, που προσφέρουν γή και ύδωρ προκειμένου να έχουν την χαρά να νταντέψουν άλλη μία λέρα, αλλά τι τα θές; Εγώ, πάντως, μια αδερφή την έχω. Χαρά θεού, γενναιόδωρη και ανοιχτοχέρα, έξω καρδιά, υ-πέ-ρο-χη μαγείρισσα, γαλιάντρα, τρυφερή και ημίτρελη.
23/11/2015 - 00:20Καλή Αρχή
Λιμάνι δεν είχαμε ακόμα, αλλά είχαμε καραβάκι. Όχι επιβατικό· αυτά πιάνανε μονάχα στον Άγιο όσο καιρό ο Εύδηλος ήτανε μαντρωμένος από τα μπλόκια και χτιζόταν σιγά σιγά ο μώλος, άλλο που πιο παλιά έμεναν αρόδου και τους επιβάτες τους άφηναν να πηδάνε στις βάρκες και να πιάνουν οι βαρκάρηδες μπόγους, καλάθια, μωρά, γέρους, όλα ανάκατα.
25/09/2015 - 11:04Νικαριά, ο ορισμός και το συναίσθημα
Στη γραμματική όταν μιλάμε για ετυμολογία μιας λέξης εννοούμε πως ψάχνουμε βαθιά στο χρόνο για τη ρίζα της, την ιστορία της και εντέλει τη σημασία της. Η αναζήτηση της αλήθειας μιας λέξης είναι ένα ταξίδι στη γνώση και στο παρελθόν αλλά κυρίως είναι μια περιπέτεια.
27/05/2015 - 11:18ΣΤΑΚΑΜΑΝ! Σ’ έχω…
-Τα καλά μου, ναι να φορέσω τα καλά μου, ωστόσο θα πρέπει να χωρέσουν και τα φτερά μου! Τέτοιες σκέψεις έκανε πριν ξεκινήσει μια ελεύθερη πτήση. Ντύθηκε λιτά και άνετα, ξεκρέμασε τα φτερά του από τον τοίχο, τα έστρωσε όμορφα στους ώμους του και αφού τα έδεσε και τα εφάρμοσε δυνατά πάνω του, πήρε φόρα, έτρεξε με δύναμη στον αεροδιάδρομο και μ’ ένα δυνατό φτερούγισμα βρέθηκε στον αέρα! Τσίουου…
11/03/2015 - 01:38Το Μαγδαλινάκι μου
Στην Ικαρία. Εκεί έζησε. Σε αυτό το νησί που κερνάει τους ανθρώπους χρόνια, που τους μεθά με το γλυκό κρασί του και τους μαγεύει με τη μελωδία του Ικαριώτικου, που σαν τον ακούσεις ,σου ‘’σηκώνεται’’ η πέτσα και χορεύεις στο ρυθμό αυτού του επίγειου παραδείσου σε ένα τεράστιο κύκλο μ' ένα σωρό αγνώστους που σε ‘’αγκαλιάζουν’’ σαν την οικογένεια σου. Στην Ικαρία. Εκεί που οι άνθρωποι αγαπάνε, γελάνε αληθινά και ζούνε ευτυχισμένα. Εκεί έζησε!
26/11/2014 - 00:10Ψυχρολουσία... απ' τα παλιά
Φθινόπωρο 2014, κάθομαι σένα βράχο λίγο πιο μακριά από τις φίλες μου που λιάζονται και διαβάζουν ένα περιοδικό γελώντας με ένα άρθρο, οι μόνες φωνές στη παραλία εκείνη την ώρα που σπάνε αυτή τη περίεργη σιωπή. Πόσο αλλάζει ο τόπος σε λιγότερο από ένα μήνα! Πριν λίγο καιρό, όπου έβλεπε το μάτι σου ήταν σκαρφαλωμένα παιδιά στα βράχια και παντού στη θάλασσα πηγαδάκια με γέλια και βουτιές.
