Ένα ικαριώτικο πανηγύρι με αλυτρωτικές τάσεις
ή
Θα σ’ αγαπώ από τον Κουντουμά μέχρι το Τσουρέδο και πίσω!

Αλυτρωτισμός (ο) ουσ. [ ] πολιτική κίνηση για την απελευθέρωση και την επανάκτηση των υπόδουλων οικείων εδαφών.

Ο αλυτρωτισμός είναι μια δύσκολη λέξη. Είναι και μια επίφοβη έννοια, η οποία κινητοποιεί συνειρμούς «Μεγάλης Ιδέας», ξαναθυμίζει ψευδό-ερωτήματα όπως «πότε θα ξαναπάρουμε την Πόλη;» και επαναφέρει σλόγκαν όπως «..πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι». Επικίνδυνα σκέψεις σε επικίνδυνους καιρούς….

Και όμως στις 6 Μαΐου στο πανηγύρι του Αγίου Γεωργίου στο Τσουρέδου ο αλυτρωτισμός θριάμβευσε!

Όπως είπαμε ο αλυτρωτισμός είναι μια πολιτική κίνηση. Και όπως όλες οι σημαντικές πολιτικές κινήσεις, αποφασίστηκε ενώ κάποιοι άλλοι έπιναν το κρασάκι τους….(και όταν λέμε πολιτική κίνηση αναφερόμαστε στην ξεχασμένη έννοια του Πολίτη που μετά λόγου γνώσεως αποφασίζει για την πόλη του δίχως την επιρροή κανενός κομματικού μορφώματος).

Ενώ λοιπόν εμείς πίναμε το κρασάκι μας και απολαμβάναμε το πανηγυράκι μας, κάτοικοι του Τσουρέδου και του Κουντουμά “συνωμοτούσαν” λέγοντας πως του χρόνου τέτοια μέρα πρέπει να έρθουν σε αυτό το πανηγύρι από το παλιό μονοπάτι που ενώνει αυτά τα δύο χωρία. Έπρεπε να οργανώσουν όμως το σχέδιο μάχης για την επανάκτηση του μονοπατιού τους, γιατί εδώ και πολλά χρόνια το μονοπάτι τους βρισκόταν υπό την κυριαρχία μιας άγριας βλάστησης με έντονες επεκτατικές τάσεις…..Βάτοι, σπάρτες, πρίνοι και άλλα τέτοια ιμπεριαλιστικά φυτά είχαν οικειοποιηθεί το μονοπάτι επεκτείνοντας την ανεξέλεγκτη αναπαραγωγή τους...

Όσο το συζητούσαν τόσο μαζεύονταν όλο και περισσότεροι. Εμείς πίναμε το κρασάκι μας βέβαια, αλλά κατά διαστήματα ακούγαμε και καμιά ιστορία για τα παιδία που ανεβοκατέβαιναν κάθε μέρα αυτό το δρομάκι για το σχολείο, για τα σημεία με την καλύτερη θέα, για τις συναντήσεις και τις βόλτες του καλοκαιριού. Κοινές ιστορίες, κοινά αφηγήματα .Και όταν οι άνθρωποι έχουν κοινά αφηγήματα τα υπερασπίζονται.

Έτσι λοιπόν, το σχέδιο μάχης οργανώθηκε. Την Κυριακή 12 Μαΐου τα στρατεύματα  παρατάχθηκαν στις παρυφές του μονοπατιού, ξεκινώντας από το Τσουρέδο και τον Κουντουμά αντίστοιχα. Οι Κουντουμαδιώτες προς τα πάνω, οι Τσουρεδιώτες προς τα κάτω. Με κυκλωτικές κινήσεις κατάφεραν σοβαρά πλήγματα στην εχθρική βλάστηση η οποία αντιστεκόταν σθεναρά. Η ομάδα του Κουντουμά απελευθέρωσε μεγάλα τμήματα της περιοχής, με την πολύτιμη βοήθεια προμηθειών μπύρας και μιας επουλωτικής φρουτοσαλάτας. Το Ιστορικό της μάχης κατέγραψε μια μικρή οπισθοχώρηση από την ομάδα του Τσουρέδου η οποία ήρθε πολύ σύντομα αντιμέτωπη με το πυρηνικό οπλοστάσιο του εχθρού: τους βάτους. Η οπισθοχώρηση όμως ήταν πρόσκαιρη και οι Τσουρεδιώτες επανέκτησαν τον έλεγχο στην περιοχή. Αιχμάλωτοι δεν κρατήθηκαν. Απεναντίας τους παραχωρήθηκαν εύφορες εκτάσεις παραπλεύρως του μονοπατιού για να συνεχίσουν την εποίκιση τους. Διπλωματικές πηγές από την πλευρά της βλάστησης αναφέρουν πως αν και αυτή η μάχη ανέτρεψε τις ισορροπίες ισχύος, μακροχρόνια θα ωφελήσει και τις δύο πλευρές, μιας και οι χωριανοί διασχίζοντας το μονοπάτι θα μπορούν να προσφέρουν μεγάλες ποσότητες θαυμασμού στην βλάστηση που θα εξαπλώνεται παραπλεύρως!

Οι εορτασμοί της παλιγγενεσίας κράτησαν αρκετές μέρες, με αποκορύφωμα την Τετάρτη 15 Μαΐου οπού οι Τσουρεδιώτες διοργάνωσαν γλέντι στο παλιό σχολείο του χωριού. Όπως αντιλαμβάνεστε, οι Κουντουμαδιώτες πήγαν και γύρισαν φυσικά από το μονοπάτι!

Είναι όμορφο να κάνουν οι άνθρωποι πράγματα από κοινού. Είναι ομορφότερο όταν αυτό γίνεται αυθόρμητα και αυτοβούλως. Και είναι ακόμα ομορφότερο όταν αυτό οργανώνεται κατά την διάρκεια ενός πανηγυριού. Είναι λύτρωση!

Χαιρετούμε όσους συμμετείχαν στην διάνοιξη και τους ευχαριστούμε που τις σκέψεις του κρασιού, του χορού και του πανηγυριού την επόμενη μέρα της κάνουν πράξη.

Μυρσίνη Δογάνη
mirsini_d@hotmail.com