- Αυτός κοιτούσε το φεγγάρι κι εγώ τα μάτια του που έλαμπαν. Κρατούσε ενα μπουκάλι από μπύρα που είχε μέσα ικαριώτικο κρασί. Η μουσική ακουγόταν απαλά, τα φώτα κάτω έμοιαζαν θολά και δε μας θάμπωναν, σα να ήταν όλα μέσα σ’ ένα όνειρο. Δεν ήθελα ποτέ να τελειώσει. Ήμασταν καθισμένοι μες τα ζίγανα, και είχαμε τα βράχια μαξιλάρι. Κρεμασμένοι ακριβώς πάνω απ' το πανηγύρι του χωριού. Τους βλέπαμε όλους μα κανένας δε μας έβλεπε. Ήτανε σα να παρακολουθούσαμε κρυφά μια συναυλία. Δεν ήθελα να ξημερώσει! Να έμενα εκεί για πάντα, να τον χάζευα.
- Γιατί τι ώρα ήταν;
- 4
- Τι 4, το πρωί;
- Δεν ήταν και πρωί, βράδυ ήταν ακόμη.
- Και σ' αφήνανε;
- Ε ναι σιγά. Κατέβαινα που και που από το τραπέζι τους κι ύστερα έλεγα πως πάω να χορέψω.
- Α εμένα οι δικοί μου δε μ’ αφήνουνε  ούτε το τρόλεϊ να πάρω μεσημέρι.
- Καλά ουτε εμένα, να κλείσω λέει πρώτα τα 14. Αλλά εκεί δεν έχει τρόλεϊ και τέτοια.
- Τι είναι τα ζίγανα;
- Έλα μωρέ, πευκοβελόνες.
- Καλά, κι αυτός πίνει κρασί;
- Αυτός κοντεύει 15. Αν και νομίζω ότι μέθυσε γιατί απέφευγε να με κοιτάει.
- Σε φίλησε;
- Μπαα, τον φίλησα εγώ στο μάγουλο πριν φύγω. Μύριζε υπέροχα. Έκανα 2 μέρες να πλυθώ.
- Μμ, και πότε θα τον ξαναδείς;
- Το έχουμε κανονίσει για του χρόνου.
- Αα εντάξει τότε, τέλεια!

Φαηδόνα

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Φαηδόνας.