Είσαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι και προσπαθείς να ξανακοιμηθείς αλλά ακούς έναν περίεργο θόρυβο. Σαν να προσπαθεί κάποιος να  διαρρήξει το σπίτι. Σε πιάνει ταχυκαρδία και νιώθεις το αίμα να φουσκώνει τα μηνίγγια. Ο θόρυβος επαναλαμβάνεται και αποφασίζεις να σηκωθείς. Είναι από κείνες τις στιγμές που δεν ξέρεις σε ποιο δωμάτιο ξυπνάς, σε ποιου το κρεβάτι βρίσκεσαι και τι ώρα είναι. Βγαίνεις στο διάδρομο παραπατώντας και διαπιστώνεις ότι έχει ξημερώσει. Ο φόβος υποχωρεί, με το φως αντιμετωπίζεις καλύτερα τέτοιες καταστάσεις.

Η εξώπορτα δεν είναι βαμμένη με λάκα και δεν έχει πόμολο, καλύπτεται από πράσινη λαδομπογιά κι έχει μάνταλο. Μα τι στο καλό; Την ανοίγεις κι απέναντι δεν υπάρχει το ασανσέρ αλλά μία σειρά από γλάστρες και ντενεκέδες. Πυκνή βλάστηση, χρώματα και μυρωδιές. Ορτανσίες, γαρύφαλλα, φούλια και τριανταφυλλιές. Ο μαντρότοιχος με μια λευκή παχιά κρούστα από τα επαναλαμβανόμενα ασπρίσματα. Τα κλαδιά που γέρνουν από τη διπλανή  αυλή του Γιώργου είναι φορτωμένα με μεγάλα μαύρα σύκα. Μα τι στο καλό;

Κάθεσαι στην καρέκλα κι ακουμπάς τους αγκώνες στο τραπέζι, το κεφάλι στις παλάμες. Ποιος προσπαθούσε να μπει μέσα και σε τρόμαξε τόσο; Στο πρεβάζι σπρωγμένα δυο φλιτζάνια, μπουκεφαλισμένα στα πιατάκια τους, μέσα στο κατακάθι. Δίπλα ένα βάζο με γλυκό του κουταλιού, το σιρόπι του χρυσίζει στον ήλιο. Κάποιοι ήπιαν ήδη τον πρωινό καφέ κι έφυγαν για δουλειές. Πού να ‘ναι τώρα;

Ένα ελαφρύ αεράκι κουνάει τα τσαμπιά που κρέμονται στην κληματαριά. Από κάπου φτάνει η γλυκιά μυρωδιά του κρεμμυδιού στο τηγάνι και μια ιδέα από μάραθο. Τι τρελό, μα και τι ωραίο που είναι αυτό το όνειρο; Από το πλάι, από τη σκάλα που δε φαίνεται ακούγονται βήματα και κλείνεις τα μάτια για να μην τελειώσει και ξυπνήσεις. Θέλεις να δεις ποιος είναι. Σίγουρα μέσα σ’ αυτήν την εικόνα της καρδιάς θα εμφανιστεί κι ένα πρόσωπο καρδιάς. Αφού ποτέ δεν μπόρεσες να ξεχωρίσεις ποιον αγαπάς περισσότερο, είναι μια καλή ευκαιρία να τον αποκαλύψει το υποσυνείδητο στο όνειρο.

Ξαφνικά θυμάσαι. Χθες ταξίδεψες με το πλοίο. Είσαι εκεί που πρέπει, είσαι εκεί που θέλεις να βρίσκεσαι πάντοτε, ακόμα κι όταν λείπεις μακριά. Επιτέλους! Είσαι εντός τόπου και χρόνου.

Γιάννης Κέφαλος
kefalos@ikariamag.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις του Γιάννη Κέφαλου.