Για την απώλεια του Σίμου Τριπόδη (1932-2017) είμαι σίγουρος ότι θα ειπωθούν και θα γραφτούν πολλά, μιας και ήταν δημόσιο πρόσωπο, στέλεχος της αριστεράς και της τοπικής διοίκησης, για πάνω από 50 έτη.

Όμως ο Σίμος ήταν πολλά περισσότερα!

Ο Σίμος κουβαλούσε στο σώμα του όλη τη μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας, καθώς υπήρξε θύμα αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας. Η μόνιμη βλάβη, όμως, που του προξένησε ο πυροβολισμός ενός μεθυσμένου αστυνομικού στα σκοτεινά χρόνια της Ικαρίας, δεν τον οδήγησε ποτέ ούτε στα άκρα ούτε στην πίκρα. Ίσα ίσα, που παρέμεινε μέχρι το τέλος αισιόδοξος, χαμογελαστός και κυρίως ενοποιητικός, κάτι που πιστοποιούν και οι ιδεολογικοί του αντίπαλοι.

Ο Σίμος υπήρξε μεγάλος αφηγητής, και η δημοτικότητα του οφείλεται κυρίως σε αυτό του το χάρισμα. Είχε συνείδηση του τρόπου με τον οποίο η αφήγηση εξασφαλίζει την ενότητα του βίου και τη συναίνεση. Αμέτρητες οι περιπτώσεις που κατάφερνε να αντιμετωπίσει μια δύσκολη περίπτωση, στα χρόνια που ασχολήθηκε ενεργά με την τοπική πολιτική και τον κοινό βίο, μέσω της αφήγησης ενός αληθινού παραδείγματος ή μιας φανταστικής ιστορίας, για να πείσει ένα συνομιλητή. Αλλά ακόμα και στο ενδεχόμενο «πείραγμα», διατηρούσε πάντοτε την ευγένεια και το σεβασμό που χαρακτηρίζει τους Ικαριώτες της γενιάς του.

Η ιστορία είναι γνωστή, αλλά μας αρέσει να την επαναλαμβάνουμε: Ιδιόρρυθμος τεχνίτης της πέτρας, που δούλευε στη διακόσμηση νεόδμητου πολιτιστικού κέντρου στο χωριό του Σίμου, τον Άγιο Παντελεήμονα, παρεξηγήθηκε για ασήμαντο λόγο και σταμάτησε τη δουλειά. Κλείστηκε στο σπίτι του, με αποτέλεσμα να καθυστερεί την ολοκλήρωση του έργου, που ήταν και όραμα του Σίμου. Ο Σίμος επιχείρησε με διάφορους τρόπους να τον καλοπιάσει και να τον μεταπείσει, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Καθώς όμως γνώριζε τις ιδιορρυθμίες και τον ευσεβισμό του τεχνίτη, εφάρμοσε ένα σχέδιο σατανικά ικαριώτικο: Τον κάλεσε στο τηλέφωνο στις 3 το πρωί και του είπε ότι είναι ο …Άγιος Παντελεήμονας και τον παρακαλεί (αλλά και τον προειδοποιεί) να μην αφήσει ένα τέτοιο έργο ανολοκλήρωτο. Ο συμπαθής τεχνίτης, αφού απολογήθηκε στον Άγιο, επέστρεψε στην εργασία του και τελείωσε τη διακόσμηση.

Συνόδεψα τον Σίμο σε ένα ταξίδι με το πλοίο, όταν ήταν Έπαρχος Ικαρίας. Ένας ηλικιωμένος προσπαθεί για ώρες να τον πείσει για την ανάγκη τσιμεντόστρωσης ενός τοπικού δρόμου («ένα τσιμεντάκι, μια μπετονιέρα είναι»), λέγοντας ότι στην περιοχή μένουν κάτοικοι που χρίζουν βοήθειας, πραγματοποιούν συχνές μετακινήσεις και τρέχουν σε γιατρούς. Του έλεγε, επίσης, ότι το έργο θα διευκολύνει την ανάπτυξη κοινωφελών δικτύων και άλλα τέτοια «ηρωικά». Η κουβέντα κρατάει πολύ και ο Σίμος δείχνει παραδόξως να την απολαμβάνει. Σε μια στιγμή σιγής, και με εκείνο το χαμόγελο που τον χαρακτήριζε, ρωτάει ο Σίμος: «Το κτήμα;». «Εκεί δα είναι!» απαντάει ο συμπαθής παππούλης, μη μπορώντας να κρύψει τα γέλια του!

Αυτός ήταν ο Σίμος: ευφυέστατος, δημιουργικός, «ανοιχτός» σε ανθρώπους και ιδέες! Κάποτε είχαμε πει να αφιερώσουμε χρόνο στη συλλογή των πιο υπερρεαλιστικών (αλλά και των πιο σκοτεινών) αφηγήσεών του. Να ανοίγαμε, δηλαδή, άλλο ένα «παράθυρο» στην ικαριώτικη ιδιαιτερότητα και πρόσφατη ιστορία, όχι στην «τηλεοπτική», αλλά στην πιο «γειωμένη». Δεν προλάβαμε. Αυτοί που άκουσαν τέτοιες ιστορίες από τον Σίμο, υποχρεούνται πλέον να εξασφαλίσουν τη διάδοσή τους. Θα άρεσε και στον ίδιο!

Στεφανής Χερουβής για το ikariamag.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.