Πω πω παράπονα! Εμείς γκέτο;
Που δυο λαλούν και τρείς χορεύουν; Πού να βρούμε το πρεστίζ για γκέτο με τέτοια εξωστρέφεια;
Που σ’ αποχαιρετάμε για το νησί λέγοντας πάντα: «σε περιμένουμε όποτε θέλεις»;    
Που δεν υπάρχει ούτε ένα σπίτι που να μην έχει φιλοξενήσει ξένο;

Ξένο; Είπα ξένο; Εντάξει, γι αυτό δεν έχω δικαιολογία, δεν ξέρω γιατί σε λέμε ξένο.  
Ρατσιστές πάντως δεν είμαστε. Mάλλον για να μη μπερδευόμαστε με το ξένος, εννοώ δεν είσαι και Καριώτης!
Αλλά νομίζω δε σε χάλασε, έτσι  συστήνεσαι στους ντόπιους.

Τι; Και τοπικιστές; Πάει πολύ! Φυσικά και κάνω διακοπές και σε άλλα νησιά.
 Άμα προλάβω.
‘Η στο πήγαινε ή στο έλα από Ικαρία.
Στο πήγαινε συνήθως βιάζομαι γιατί έχω λαχτάρα και πάω κατ’ ευθείαν.
Το αφήνω για το έλα που πάντα τυχαίνει  κανένα πανηγύρι ή γάμος  τελευταίο βράδυ.
Στο τσακ φεύγω την άλλη μέρα  σηκωτή από την παραλία  για να μπω στο καράβι, με σκόρπια φύκια στα μαλλιά και άμμο στις πατούσες.
Ε, πού καιρός να πάω σε άλλα νησιά; Του χρόνου όμως σίγουρα!

Όταν μας λες όμως «φυλή» και «φάρα», εγώ προσβάλλομαι.  Σε λίγο θα μας πεις και κόζα νόστρα.
Μπορεί να έχουμε κανένα στέκι και να πηγαίνουμε λίγο  μπουλούκι στην Αθήνα, αλλά τυχαίνει.
Τυχαία βρισκόμαστε στο δρόμο και να ο ένας, να ο άλλος, μαζευόμαστε.
Τι θέλεις τώρα,  αφού κι εσένα όλο σε αυτά τα στέκια σε συναντάω!

Και αν δε μπορείς να το χωνέψεις θα στο πω κι έτσι,  χωρίς να παρεξηγηθούμε:
δεν είναι ότι  είμαστε εμείς γκέτο, είναι που εσείς δεν είσαστε Καριώτες.

Φιλιά απ’ το Μπρούκλιν!

η Φαηδόνα

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Φαηδόνας.