Η πιο συχνή ευχή που άκουσα τις τελευταίες ημέρες ήταν να έχω τύχη. Δεν αμφιβάλλω ότι είναι σημαντικό να είσαι τυχερός, αλλά ίσως είναι πιο σημαντικό να μπορείς και χωρίς αυτήν. Ειδικά αυτές τις εποχές, που τα πράγματα δεν πήγαν για πολλούς όπως τα υπολόγιζαν, η τύχη απλά δεν φτάνει...

Μεγαλώσαμε με την ευχή των δικών μας να έχουμε πάντα επιτυχίες. Στα παιχνίδια, στο σχολείο, στις εξετάσεις, στα πανεπιστήμια, στη δουλειά, στις σχέσεις... Είμαστε η γενιά του slogan «Ο πρώτος είναι τα πάντα και ο δεύτερος τίποτα».

Είδα την παραπάνω αφίσα στην έκθεση του Μενέλαου Μανώλη (Gtonic Design) στο àrtεις; 2013  και με συγκλόνισε η απλότητα της εικόνας και η σημασία της φράσης. «Να νικιέσαι καμιά φορά». Μία ευχή και μία αντίληψη, που έρχεται κόντρα σε όλα όσα μάς έμαθαν να πιστεύουμε ότι τάχα ο νικητής τα παίρνει όλα. Αυτό το οξύμωρο της συμβουλής, για κάτι που κανείς δεν εύχεται, μάς διδάσκει πλέον τόσα πολλά. Μάς μαθαίνει ότι μερικές φορές δεν είναι κακό να χάνεις. Αρκεί να δυναμώνεις. Να μαθαίνεις μέσα από την αποτυχία. Να προσπαθείς ξανά και ξανά. Να μην το βάζεις κάτω.

Ένας Αμερικανός καθηγητής από το MIT έλεγε «Φέρτε μου κάποιον που έχει αποτύχει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του. Μόνο αυτός ξέρει τι πέρασε και πως κατάφερε να συνεχίσει». Ποτέ μου δεν χώνεψα την αποτυχία. Με έμαθαν και εμένα να κερδίζω όπως πολλούς από εμάς. Να μην αντέχω την ήττα. Είδα τον πατέρα μου αυτές τις μέρες να βάζει ένα ψεύτικο φλουρί στη βασιλόπιτα για να κερδίσει η κορούλα μου. Να χαρεί λιγάκι το παιδί» μου είπε σαν déjà vu των παιδικών μου χρόνων, όταν η βασιλόπιτα κατέληγε με 3-4 φλουριά «για να κερδίσουν όλοι». Ίσως ακόμα και σήμερα δεν έχω μάθει να χάνω. Ωστόσο, όταν αποτύγχανα σε κάτι σημαντικό, τότε ήταν που πραγματικά κέρδιζα τα περισσότερα.

Σήμερα που όλοι μας έχουμε υποστεί σε ένα βαθμό τουλάχιστον μία αποτυχία, καλούμαστε να αναθεωρήσουμε αυτά που μάθαμε. Να προσπαθούμε για το καλύτερο και να σεβόμαστε αυτόν που του ήρθαν τα πράγματα διαφορετικά. Να θαυμάζουμε την προσπάθεια και την επιμονή του, να πέφτει σαν τον Ίκαρο και να δημιουργεί μύθους γύρω από το όνομά του.

Γι’ αυτό λοιπόν εύχομαι σε όλους μας καλές, ελεύθερες πτήσεις... χωρίς φόβο για τις πτώσεις. Άλλωστε, μόλις ένα γράμμα τις χωρίζει...

Σταύρος Παπακωνσταντινίδης
stapap@gmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις του Σταύρου Παπακωνσταντινίδη.