Η ζέστη κάτω από το Ηρώδειο είναι πηχτή. Κοιτάω μαγνητισμένη ένα νεράντζι, πέφτει σ' ένα σκονισμένο καπό. Κοιτάω το δρόμο κάτω από το μπαλκόνι.. αχνίζει… σαν εφέ..σαν ανάμνηση: Εγώ σου είπα… κι εσύ είπες γιατί όχι… Ικαρίααααα!! Οι αναμνήσεις γλιστρούν δροσερές σαν παγάκια στον καύσωνα!

Η Σουζάνα σκόνταψε σ' έναν ατσίρο, από τα πλακόστρωτα της Βαρκελώνης μας ήρθε με hawaiianas στον Αϊ Γιώργη.. "Πού πας πουλάκι μου με τη σαγιοναρίτσα;",  "que?",  "nada nada perpata leme", της έκανα μια πρόχειρη μαγκαιβεριά με μια σακούλα ναύλον στη σπασμένη διχάλα. Μετά, μια γαλάζια θάλασσα με ανάστροφο κυματάκι, μαγεία... και ξαφνικά μια φωνή παραμορφωμένη να κλαίει για ένα κορίτσι… Κάτι πατριώτες με τρανζίστορ που έπαιζε Πλούταρχο και 2-3 μικρά να σκληρίζουν δαιμονισμένα στην άμμο. Βγάζω το τηλεκοντρόλ και πατάω mute. Mετά μπάνιο μπάνιο μπάνιο.

Η άσφαλτος αχνίζει…
Έχω ιδρώσει, χορέψει, λυσσάξει κι ο Νίκος ακόμα να γυρίσει από την ουρά. Ο Μήτσος γυρνάει απογοητευμένος. «Ητέγειωσαν όλα!» Ζαλίζομαι, χάνομαι, λιποθυμώ! Φαντάζομαι να πηδάω αλά kill bill στο διπλανό τραπέζι και με κίνηση γεμάτη μαεστρία να αρπάζω το ψητό και το ψωμί και να προσγειώνομαι σταυροπόδι στον πάγκο μου. Το βιολί παίζει μανιασμένο και τα στομάχια μας σιγοντάρουν με συντονισμένα γουργουρίσματα τον καριώτικο. Ξαφνικά βλέπω δυο όμορφα χεράκια με μανικιούρ να ακουμπάν με χάρη ένα τάπερ μπροστά μου. Η ξαδέρφη έχει αποδείξει κι άλλες φορές ότι τα μοντέλα έχουν και πολύ μυαλό. Είναι χταποδάκι με κοφτό μακαρόνι; 15 πιρούνια πλαστικά(ευτυχώς) ορμάνε λυσσασμένα. Λαγκάδα και ξερό ψωμί στην κυριολεξία.. Αλμυρός ιδρώτας και αλμυρό χταποδάκι.

Και ο δρόμος καίει…
Κατεβαίνω τη σκάλα του σπιτιού. Η φιλενάδα μου έχει ξυπνήσει, έχει απλώσει τα λάδια της και μοιάζει με χορτόπιτα πριν μπει στο φούρνο. Λίγο μεϊκαπ πρωινό-νάτουραλ και φουλ εξάρτηση μαγιό-ψάθα-πετσέτα-μπεστ σέλλερ στη μασχάλη. Με κοιτάει, την κοιτάω, μιλάει: «Πού θα πάμε για μπάνιο;;;» Της πετάω ένα maison et decoracion που βρήκα πρόχειρο στο πλατύσκαλο και συνεχίζω προς το μπρίκι. Δε ρωτάμε τον οικοδεσπότη μας πού θα πάμε για μπάνιο πριν πιει καφέ, της λέω 10 λεπτά αργότερα.

Και το μεσημέρι σαν πυρετός ανεβάζει τη θερμοκρασία και με κάνει να παραμιλάω..
Πάμε για μπάνιο Κυπαρίσσι, έσκασα! Έχει κύμα. Δε μας νοιάζει, έχουμε πάρει κροκόδειλα, βατραχοπέδιλα, φραπεδάκι από καντίνα και ομπρέλα μαμάς με υποψίες παλιών ριγών και μεταλλικού κονταριού. Και φυσικά τασάκι blue star ferries(από άλλο ταξίδι) χάρτινο και πρωτοπόρο-να μένουν τα αποτσίγαρα να φεύγει η άμμος. Βλέπω το γλάρο που μιλάει στη διαφήμιση να μου κάνει high five. Τα νερά είναι βαθιά στην αρχή με βότσαλα και κοτρώνια αλλά αν πάρεις ανάσα και ανοιχτείς στα βαθιά πατώνεις σε ένα στρώμα απαλής άμμου. Ελάτε να βγούμε με τα κύματα!! Πέρασα τα 30 πριν λίγα χρόνια, κι ακόμα κλείνω τη μύτη στα μεγάλα κύματα. Οι αφροί μου τραντάζουν χέρια και κεφάλι, η μύτη απελευθερώνεται βίαια και καταπίνω και λίγο νεράκι να φύγει η ιγμορίτιδα…

Περνάει ένα τρίκυκλο και φωνάζει κάτι για παλιά κρεβάτια.. Ανοίγω μάτι, η ζέστη κάτω από το Ηρώδειο είναι πηχτή. Ένας παππούς ατσαλάκωτος με πουκαμισάκι, λευκό παντελόνι και μαντιλάκι λαχούρι στο πέτο κοντοστέκεται στο απέναντι μπαλκόνι. Κάτω από τον παναμά του κοιτάει πλαγίως μια παχουλή αναψοκοκκινισμένη κυρία που βλέπει εξαγριωμένη ένα θερμόμετρο τοίχου. Μοιάζει με γαλοπούλα τα Χριστούγεννα με το θερμόμετρο στο χέρι. Κάνει αέρα στα μπούτια με το μακό της φουστάνι και αναθεματίζει τη ζέστη. "Καλοκαίρι είναι κυρία μου! Τι θες, να χιονίζει;" της φωνάζει ο γερο-δάνδης από κάτω.. "Δεν έχεις κάνα χωριουδάκι να πας για μπάνια να ησυχάσουμε; Ξαφνικά γίναμε όλοι Αθηναίοι!"

Ξαφνικά σκέφτομαι τον Πάριο! Απ'όλους τους καρώτικους μας σκοπούς, για πρώτη φορά ταυτίζομαι με το πουλί το "περιπλανωμενό", την "αποφασή" και το όμορφο νησί! Λίγα μεσημέρια ακόμα στην Αθήνα και μετά ..αέρααααααααα!

Θα σας δω όλους κάτω, μαυρισμένους και χαρούμενους.. σε καμια παραλία, κανένα πανηγύρι, σε κάποιο καφενείο.
Καλο καλοκαίρι!

Δωροθέα Τεμπέλη
doratempeli@yahoo.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Δώρας Τεμπέλη.