Όλοι ερχόμαστε αντιμέτωποι με την απώλεια. Μία, δύο ή και περισσότερες φορές. Ίσως πιστεύεις ότι δεν θα συμβεί σε σένα, μέχρι που συμβαίνει.  Η ειρωνεία είναι ότι συχνά πυκνά σκέφτεσαι για τη ζωή, πόσο σύντομη μπορεί να είναι και αν θα προλάβεις να κάνεις όλα όσα θέλεις, να γίνεις ο μοναδικός άνθρωπος στον πλανήτη χωρίς απωθημένα! Ύστερα έρχονται τα ερωτήματα για εκείνον που έφυγε. Πρόλαβε να κάνει όσα ήθελε στη ζωή του; Αγάπησε και τον αγάπησαν αρκετά; Τι σκεφτόταν όταν ήξερε ότι το τέλος είναι κοντά; Πώς άντεξε το σωματικό πόνο της αρρώστιας; Και όταν τα σκέφτεσαι, πονάει μυαλό και σώμα.

Μπορεί να κλάψεις για μια στιγμή, μπορεί να κλαις για μέρες, ίσως να μην κλάψεις καθόλου.  Και αφού ξεπεράσεις το πρώτο σοκ, έρχεται το πένθος. Ιδιωτικά, χωρίς πολλά λόγια, αλλά ταυτόχρονα με αυτή την ανυπόφορη αίσθηση πως αν δεν τα πεις θα σκάσεις! Μουδιάζεις, παγώνεις, αρνείσαι, θυμώνεις, διαπραγματεύεσαι, αποδέχεσαι, προσαρμόζεσαι, θυμάσαι.

Όσο κι αν νομίζεις ότι ο χρόνος σου με κάποιον είναι αρκετός, ότι του έχεις πει τα πάντα, δεν είναι αλήθεια. Κακά τα ψέματα, ο θάνατος αγαπημένων προσώπων είναι πληγή που  ενδέχεται να σε κάνει να μηδενίσεις,  να ξαναπάρεις την κοσμοθεωρία σου από την αρχή, αλλά και να μείνεις «παγιδευμένος» στα συναισθήματά σου για κάμποσο καιρό. Μένουν οι εποχές με τα γυρίσματά τους, στίχοι, μουσικές και φωτογραφίες να σου θυμίζουν στιγμές και μυρωδιές.  Αλλά μένουν και λίγες τύψεις, γιατί τριακόσιες και κάτι λέξεις γραμμένες, ίσως δεν είναι αρκετές για να εκφράσεις όλα όσα σκέφτεσαι.

Δεν έχω ιδέα τι γίνεται μετά το θάνατο, αλλά χαιρετώ το θείο μου το «θαλασσινό», που μας έμαθε να κολυμπάμε, να τραγουδάμε και να ζωγραφίζουμε, με την υπόσχεση να μην τον ξεχάσουμε κι ας μην πρόλαβε να γεράσει όσο θα ήθελε φτιάχνοντας την καλύβα του δίπλα στη θάλασσα με εκλεκτούς επισκέπτες όλους εμάς που τον αγαπήσαμε και τον αγαπάμε.

Λόγια με κάθε επιφύλαξη για οποιονδήποτε βίωσε ή βιώνει την απώλεια αντιμετωπίζοντάς την με τον δικό του τρόπο και με τις δικές του σκέψεις όταν πέφτει να κοιμηθεί.  Λόγια ειπωμένα χωρίς σκοπό να ρίξουν τη διάθεση κανενός, αλλά με στόχο να θυμόμαστε να μην ξεχνάμε όσους φεύγουν, γεννώντας και πάλι θετικά συναισθήματα, χωρίς να ξεχνάμε επίσης να ζούμε, να σεβόμαστε, να ερωτευόμαστε και να αγαπάμε.

Ιωάννα Μπαλάφα
ioanna.balafa@gmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.