Με τις βασικές υποδομές -ρεύμα, νερό και τηλέφωνο- να έχουν αποκατασταθεί σε Αμάλου και Καρκινάγρι και με τα μηχανήματα να εργάζονται πυρετωδώς σε όλο το κεντρικό οδικό δίκτυο που οδηγεί στη βόρεια και ανατολική πλευρά της Ικαρίας, η ζωή των κατοίκων της περιοχής αρχίζει να μπαίνει και πάλι σε ρυθμούς όσο το δυνατόν πιο φυσιολογικούς.
Καρκινάγρι. Χειμώνας 1967: Μια μεγάλη νεροποντή παρασύρει τις πέτρες και τα χώματα, οι ρεματιές ξεχειλίζουν και ένας τεράστιος όγκος κατευθύνεται προς τη θάλασσα, με κύρια διέξοδο την πλατεία του χωριού. Αυλές καταστρέφονται, σπίτια ξεστελιώνουν, βάρκες χάνονται και η βραχώδης ακτή του χωριού μετατρέπεται σε … παραλία!
Το μεγαλύτερο πλήγμα από την κακοκαιρία δέχθηκαν τα χωριά Αμάλου και Καρκινάγρι. Ήδη η περιοχή αυτή διανύει την τρίτη μέρα χωρίς νερό, ρεύμα και τηλέφωνο. Οι μπουλντόζες έφτασαν μέχρι εκεί ανοίγοντας τον κεντρικό δρόμο από Ράχες, και μόλις σήμερα άρχισε στην κυριολεξία να ξεθάβεται το Καρκινάγρι, που χάθηκε κάτω από τόνους λάσπης, βράχων, μπάζων και χώματος.
Ανοιχτή παραμένει η πληγή που άνοιξε η σφοδρή κακοκαιρία, κυρίως στη βόρεια και βορειοδυτική Ικαρία. Αρκετά χωριά παραμένουν ακόμη αποκλεισμένα χωρίς ρεύμα, νερό και τηλέφωνο. Το νησί κηρύχθηκε χθες σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης με όλους τους φορείς να είναι κινητοποιημένοι προσπαθώντας ν’ αποκαταστήσουν τις στοιχειώδεις υποδομές, ωστόσο η κατάσταση δε δείχνει να εξομαλύνεται γρήγορα -τουλάχιστον στα χωριά Αμάλου και Καρκινάγρι.