Οι μάσκες μπαίνουν και ο καθωσπρεπισμός κρύβεται μαζί με τα πρόσωπα, η βαθύτερη φύση του ανθρώπου αναδύεται από τα κοινωνικά καλούπια και δείχνει την επιθυμία και ίσως τον πόθο της. Εξαγνίζεται και συμπεριφέρεται όπως θέλει ανεξαρτήτως ηλικίας ή φύλου. Ό,τι είναι στο σκοτάδι, το κλειδωμένο δωμάτιο που ονομάζουμε υποσυνείδητο, βγαίνει στο φως αλλά είναι καθαρό, δεν έχει πονηριά και δόλο, δεν υπονομεύει τις φιλίες ή τις σχέσεις. Αντιθέτως τις κάνει πιο ειλικρινείς και πιο δυνατές. Εκφράζεται χωρίς συντονισμό και με απόλυτη ελευθερία, το ύψιστο αγαθό που δυστυχώς δεν απολαμβάνουν όλοι οι άνθρωποι στη γη.
Το (2ο ουσιαστικά) δημοτικό συμβούλιο ξεκίνησε στις 6.30 μ.μ. (28 Φεβρουαρίου) και τελείωσε στις 1.20 μετά τα μεσάνυχτα…με αποχωρήσεις (του κ. Στέλιου Σταμούλου), με έντονες αντιπαραθέσεις, με αστεία (για τα κάντρα; για το ποια είναι η πρωτεύουσα του νησιού;), με σοβαρές προτάσεις, με διαθέσεις συνεργασιών και με πολύ υπομονή από τους παρακολουθούντες την συνεδρίαση.
Οι πρωτοβουλίες πολιτών και η αυτοοργάνωσή τους με σκοπό τη βελτίωση της ζωής μας σε καθημερινό επίπεδο είναι ένα φαινόμενο που τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να παίρνει υπολογίσιμες διαστάσεις σε όλη την Ελλάδα. Ίσως είναι μια υγιής όσο και αναπόφευκτη αντίδραση στην αναλγησία ενός αδιάφορου ή και εχθρικού κρατικού μηχανισμού, τον οποίο ωστόσο εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε.
Έρμαια των καιρικών συνθηκών φαίνεται να είναι πια τα χωριά του Πάπα, καθώς σε κάθε νεροποντή, οι πληγές που άφησε πίσω της η κακοκαιρία του περασμένου Οκτώβρη, αιμορραγούν διαλύοντας ολοσχερώς την ήδη υποβαθμισμένη κοινωνική ζωή, τη δυνατότητα άσκησης κάθε επαγγελματικής δραστηριότητας, την επικοινωνία με το υπόλοιπο νησί αλλά και βάζοντας σε κίνδυνο τις ζωές των κατοίκων με τις συνεχείς κατολισθήσεις.