«Το πνάστηκες, ε; Για το πανηγύρι ήρθες!»

Με ελαφρό μειδίαμα η ερώτηση. Ποτέ πρώτα, το «καλώς όρισες». Κι εγώ απαντώ πάντα με πλατύ χαμόγελο, κρύβοντας λίγο απ την αλήθεια: «Λείπει ο Μάρτης απ τη Σαρακοστή; Καλώς σας βρήκα!»

Ναι, έτσι με αντιμετωπίζουν στο νησί. Μόλις με βλέπουν, το πρώτο πράγμα που σκέφτονται είναι ότι πλησιάζει κάποιο πανηγύρι ή γλέντι και γι αυτό βρίσκομαι εκεί.
Επιβεβαιώνω....

Μα η ουσία βρίσκεται, στην κρυμμένη, πίσω από το χαμόγελο, αλήθεια. Σ’ αυτή που μπορεί να σου αλλάξει ρότα. Πορεία ζωής. Να σου αλλάξει την οπτική, τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα, τον τρόπο που ζεις!!!

Λένε ότι η Ικαριά είναι φημισμένη για τα πανηγύρια της. Γεγονός!!! Αλλά αν κρυφοκοιτάξεις πίσω από τις λέξεις, πίσω από τα νοήματα, η Ικαριά είναι η.... μουσική μας!!!

Η Ικαρία είναι μουσική!!! Οι μελωδίες βρίσκονται παντού. Στα ανταριασμένα κύματά της που σε μαστιγώνουν. Στα ρεύματα του βυθού της που σαν σειρήνες σε καλούν με το τραγούδι τους. Στο θρόισμα των φύλλων των δέντρων της, που δειλά-δειλά ανηφορίζουν ως την ψηλότερη κορφή της Εριφής. Στη μακρόσυρτη ντοπιολαλιά των ανθρώπων της. Στα τεράστια χαμόγελά τους. Στα ηλιοκαμένα δέρματά τους. Στις ζεστές τους αγκαλιές.

Οι ήχοι βρίσκονται στη σιωπηλή πλατεία του Χριστού, νωρίς το πρωί. Στην αυλή του σπιτιού μέσα στο δάσος. Στο γλέντι που στήθηκε χωρίς να το περιμένει κανείς στον Άγιο Ισίδωρο. Στις διαδρομές πάνω στο χώμα. Στον ήλιο που βυθίζεται μες την θάλασσα του Να. Στην αυγή που χαρίζει απλόχερα το φως της πάνω απ’ το φράγμα.

Οι νότες χορεύουν, όταν ο πράμνιος οίνος ρέει απ το σιφούνι. Όταν το ποτήρι χτυπάει στο τραπέζι, λίγο πριν ακουστεί το «στην υγειά μας».

Και οι ρυθμοί από τις νότες συνεπαίρνουν, στο συνταίριασμα των οργάνων σε κάθε πανηγύρι και γλέντι.

Η εκκίνηση από το βιολί, η επανάσταση από την τσαμπουνοφυλάκα, η αντάρα απ΄ τα κρουστά, ο πόνος απ΄ το μπουζούκι, με φύλακα άγγελο πάντα μια κιθάρα.

Και κάπως έτσι, έχει αλλάξει η ζωή σου. Πιάνεις το νήμα, ξαναβρίσκεις το νόημα, με τον αγκαλιαστό καριώτικο, εκεί, μέρα ή νύχτα, παρέα με όλους τους αγαπημένους, με μια τεράστια προσδοκία-υπόσχεση για ένα αύριο πιο χαμογελαστό και μια ανάσα αισιοδοξίας στις αποσκευές σου.

Αυτή την υπόσχεση μου δίνει ξανά και ξανά η Ικαριά. Γι αυτό θα πηγαίνω ξανά και ξανά. Για να περπατώ αυτά τα μονοπάτια της μουσικής που μου έχει δωρίσει....για πάντα.

Δήμητρα Κόχιλα
iliast31@hotmail.com