Πριν λίγες μέρες έπεσε η αυλαία του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η Θεσσαλονίκη ξαναβρήκε τους παλιούς της ρυθμούς κι οι κινηματογραφόφιλοι αγωνιούν για το μέλλον του φεστιβάλ. Ήδη φέτος η διαφορά ήταν τεράστια.

Παρά το γεγονός ότι όλες οι αίθουσες, σε όλες τις προβολές ήταν κατάμεστες από κόσμο, οι ταινίες στο σύνολό τους, μόλις 120 στον αριθμό (διαγωνιστικό, αφιερώματα, κλπ), δηλαδή μισές από πέρσι, δεν ικανοποίησαν το κοινό. Όλοι μιλούσαν για τη «φτώχια» του φεστιβάλ. «Φτωχό» σε πληθώρα, «φτωχό» σε επιλογές, «φτωχό» σε παράλληλες εκδηλώσεις. Η κρίση και η κακή διαχείριση της προηγούμενης διοίκησης του φεστιβάλ, το άφησαν έκθετο στο κοινό του. Ένα κοινό που έχει μεγαλώσει μαζί του και το πονάει.

«Το χειρότερο φεστιβάλ στα 15 χρόνια που δουλεύω», μου είπε ένας από τους μηχανικούς προβολής στο λιμάνι. «Δεν είναι η γκλαμουριά που λείπει. Είναι οι ταινίες. Δραματικά λίγες φέτος.»

Και ενώ οι σινεφίλ βιώνουν με το δικό τους τρόπο την κρίση, στους δρόμους της Θεσσαλονίκης πορεύονται διαδηλωτές ενάντια στα μνημονιακά μέτρα. Το Ολύμπιον παίζει ταινίες του διαγωνιστικού, ο Ζάννας αφιέρωμα στον Καουρισμάκι, ο κόσμος ταξιδεύει μέσα από την κινηματογραφική οθόνη και τα ματ διασχίζουν την πόλη. Την πόλη στην πραγματική της διάσταση.

Πάντως η φτώχια και η κρίση, θέλουν καλοπέραση και πολιτισμό.

Τα πάρτι στην αποθήκη Γ, έδειχναν ότι ο κόσμος εκτός από την τέχνη, ξεδίνει και με το χορό. Ίδιον των Θεσσαλονικιών, ίδιον των «κουλτουριάρηδων», ή απλά των κάτω-των-30 (εγώ από σπόντα βρέθηκα εκεί), δεν ξέρω.

Κατά πόδας ακολουθεί ένα άλλο μεγάλο κινηματογραφικό γεγονός, το 25ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου στην Αθήνα.

Και σε αυτήν την περίπτωση η κρίση χτύπησε την πόρτα. Εδώ όμως δεν φαίνεται από τον αριθμό των ταινιών, που χοντρικά παραμένει ίδιος με πέρσι, αλλά από τη μείωση των αιθουσών, των καλεσμένων, όπως είπε και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ, Νίνος Φενέκ Μικελίδης, και φυσικά τη συμμετοχή του κοινού.

Οι παραδοσιακά συνδεδεμένες με το Πανόραμα αίθουσες του Αττικόν και του Απόλλωνα, στη Σταδίου, μετά τις φωτιές το Φλεβάρη του ’12 βρίσκονται εκτός λειτουργίας, και οι φετινές προβολές περιορίζονται στις 2 αίθουσες της Ταινιοθήκης  και στο σινεμά Τιτάνια.

Το μεγάλο πλήγμα όμως, είναι η απουσία του κόσμου. Παρά τα ενδιαφέροντα αφιερώματα και τις καλές επιλογές στις ταινίες του διαγωνιστικού προγράμματος, δυστυχώς οι προβολές του Πανοράματος δεν σφύζουν από ζωή όπως της Θεσσαλονίκης. Η ελλιπής διαφήμιση και η οικονομική στενότητα των Αθηναίων,  μεγαλύτερη κατά κάποιους από αυτή των Θεσσαλονικιών, δίνει στο Πανόραμα την εικόνα που τείνει να έχει ο πολιτισμός γενικότερα στη χώρα μας.  Την εικόνα της εγκατάλειψης.

Ας ελπίσουμε ότι οι Κασσάνδρες που θέλουν το τέλος των φεστιβάλ να πλησιάζει, καθότι είναι πολυτέλεια στις μέρες μας, θα διαψευστούν και παρά τις περικοπές στον πολιτισμό, ο θεσμός των Κινηματογραφικών Φεστιβάλ δε θα σβήσει.

Ούτε αυτός ούτε όλοι όσοι αφορούν τον πολιτισμό, και δη τον φτωχό κινηματογράφο στη χώρα μας.

Ας ευχηθούμε καλή επιτυχία, λοιπόν, στο 15ο Φεστιβάλ Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους που ξεκινά την 1η Δεκέμβρη και καλή δύναμη σε όλους όσους αγωνίζονται να φέρουν, και κυρίως να κρατήσουν, την 7η τέχνη κοντά μας.

Τέτα Γεωργακοπούλου για το ikariamag.gr