Η Ικαριά είναι ένας τόπος που ανέκαθεν προσέλκυε κόσμο από όλο τον κόσμο. Η αγριάδα αυτού του τόπου προκαλεί ενδιαφέρον, ενώ παράλληλα και το τοπίο αλλά και οι άνθρωποί του έχουν κάτι τόσο οικείο που δύσκολα δεν θα κερδίσουν κάποιον. Η ευκολία ενσωμάτωσης ενός «ξένου» στο νησί είναι εντυπωσιακή.

Από μικρή «κουβαλούσα» φίλες και φίλους από την Αθήνα στο νησί, χειμώνα-καλοκαίρι. Οι περισσότεροι κατάφεραν να το δουν μέσα από τα μάτια μου και να το αγαπήσουν και να το σεβαστούν σαν να ήταν δικός τους τόπος. Πολλοί έρχονται ανελλιπώς εδώ και πολλά χρόνια, άλλοι φροντίζουν να βρουν μεροκάματα εδώ για να περάσουν τη σεζόν, άλλοι έρχονται και εν τη απουσία μου με άλλους φίλους τους και κάποιοι ονειρεύονται να ζήσουν εδώ.

Πιο εντυπωσιακή όμως είναι η σχέση που δημιουργούν με το νησί οι άνθρωποι που δεν είχαν καμία αναφορά στο μέρος πριν πρωτοέρθουν. Άνθρωποι που δεν είχαν ούτε συγγενείς, ούτε φίλους, ούτε γνωστούς στην Ικαριά, ήρθαν τυχαία, την αγάπησαν και της δόθηκαν. Δόθηκαν και σ’αυτήν και στους κατοίκους της.

Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο φίλος μας, πλέον, ο Andrea από τη Νάπολη!  Ο Andrea ήρθε για πρώτη φορά πριν δυο χρόνια. Έγραφε ένα βιβλίο για τα καρνάγια κι έψαχνε ένα μέρος ήσυχο για να συγκεντρωθεί στο πόνημά του. Κάποιοι φίλοι του σύστησαν την Ικαριά και πιο συγκεκριμένα τα Θέρμα. Πήρε τα βιβλία του και τον υπολογιστή του λοιπόν και τον προπερασμένο Ιούλιο εμφανίστηκε στη λουτρόπολη με σκοπό να μείνει για ένα μήνα, χωρίς να γνωρίζει τι του επεφύλλασε η μοίρα.

Από τις πρώτες του επαφές την 2η κιόλας μέρα, βρέθηκε να συζητάει για το σχίσμα των εκκλησιών με τον ξάδερφό μου (ο οποίος δεν γνωρίζει ούτε ιταλικά αλλά ούτε και αγγλικά!!!!), να κοιμάται σε τσουλήθρες σε κάτι βαφτίδια στο Καραβόσταμο, να ξημεροβραδιάζεται στα καφενεία με τους ντόπιους, να κόβει σαλάτες σε άλλα βαφτίδια στο Τσουρέδο, να γλεντάει στα πανηγύρια σαρτεύγοντας τον Καριώτικο και παρόλες τις κραιπάλες κατάφερε να προχωρήσει και τη συγγραφή του βιβλίου του. Έχοντας πλέον κλείσει δίμηνο στα Θέρμα, είχε πλήρως ενσωματωθεί και ήταν απολύτως λογικό να συμμετάσχει και στην προετοιμασία του πανηγυριού του χωριού.

Σε αντίστοιχο μοτίβο πέρασε και το περσινό του καλοκαίρι στο νησί. Οι μόνες διαφορές ήταν ότι στο μεταξύ είχε ολοκληρώσει το βιβλίο του (στην Ιταλία και όχι στην Ικαρία), πλέον ήταν φιλοξενούμενος σε σπίτι φίλου του (τον οποίο είχε φιλοξενήσει μες στο χειμώνα και στη Νάπολη) και τέλος, αυτή τη δεύτερη φορά είχε αποφασίσει να μυήσει στον καινούργιο του τόπο και φίλους του από την Ιταλία και άλλες χώρες, οι οποίοι τον ακολούθησαν ως το νησί.

Ο Andrea πλέον είναι ένας «δικός μας» και ήδη εδώ και δυο μήνες έχουν αρχίσει οι ανταλλαγές email για να δούμε πότε ο Ιταλός φίλος μας θα μας επισκεφτεί για να μοιραστούμε καινούργιες εμπειρίες στον τόπο μας.

Τέτα Γεωργακοπούλου
nikoletta.georg@gmail.com

Λίγες ημέρες μετά την παρούσα ανάρτηση, ήρθε και η "απάντηση" από τον ίδιο τον Ιταλό:  Ικαρία, η Γη του Επαναλαμβανόμενου τσιμπήματος

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Τέτας Γεωργακοπούλου.

Διαβάστε σχετικά:  Από το Λονδίνο στην Ικαρία: Ένα ζευγάρι Άγγλων αλλάζει τη ζωή του