Μεσάνυχτα. Τα φώτα σβήνουν. Σκοτάδι. Μια φλούδα φεγγάρι μόνο. Μια δοξαριά από βιολί κι αμέσως μετά η τσαμπούνα. Τρεις φωτιές ανάβουν και τις ταΐζουν με μαγιάτικα στεφάνια. Νέοι και γέροι πηδούν τη φωτιά, ένας ένας ή και ανά δύο, παλικάρια γεμάτα ορμή και πάθος για ζωή, κοπέλες που περιμένουν την προφητεία του κλήδονα. Οι φλόγες υψώνονται θυσία στον ουρανό και σμίγουν με τις μυρωδιές του νησιού. Κι ο Διόνυσος πιάνεται απ’ τους ώμους με τον Αϊ – Γιάννη και χορεύουν τον Ικαριώτικο.

Νησιώτικοι σκοποί κάτω από μια αστροπλημμύρα. Η ώρα περνά χορεύοντας. Στο βάθος του ορίζοντα το βαθύ μπλε δίνει σταδιακά τη θέση του σε πιο απαλούς τόνους. Ξημερώνει. Κι η ορχήστρα θα παίξει τον πρώτο χορό της καινούριας ημέρας. Το χορό της αυγής. Αμέτρητοι ομόκεντροι κύκλοι  έξω από το εκκλησάκι. Άνθρωποι αγκαλιασμένοι παρασύρονται από τη μέθη της στιγμής. Το κρασί, η τσαμπουνοφυλάκα, το χάραμα… Κι οι άνθρωποι εκστασιάζονται, χορεύουν, φωνάζουν, καλούν τις αρχέγονες δυνάμεις της φύσης και γίνονται ένα μαζί της. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο στον κόσμο πέρα από αυτή τη στιγμή. Όλος ο κόσμος αυτό το πανηγύρι…

Σοφία Κόκκινου
sofi84a@hotmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.