Έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις.

Όταν, ω του θαύματος, καταφέρνεις για λίγο να χαλαρώσεις. Δε νιώθεις θυμωμένος ούτε εκνευρισμένος. Για κάποιο μυστήριο λόγο δεν έχεις άγχος. Έχεις όμως χρόνο για να ξαπλώσεις, για να κουλουριαστείς  στον καναπέ, χωρίς να πρέπει να κοιμηθείς. Μόνο για να μείνεις ακίνητος, έτσι, με τα μάτια στυλωμένα  να κοιτάζεις το ταβάνι.

Τότε σχηματίζονται.

Δειλά, θολά στην αρχή, εικόνες  με χρώματα αχνά.  Αργά αρχίζουνε να ζωντανεύουν, έντονα χρώματα, η κίνηση και η μυρωδιά. Ύστερα  ν’ αντιδρά  το σώμα:  χαμογελάς , κλείνεις τα μάτια, να ένα σκίρτημα  ..και σταματάς. 

Όνειρα. Είσαι μικρός κι είναι μεγάλα; Είναι χαρούμενα και είσαι χάλια;  Φοβάσαι να μη σε πληγώσουν. Τα κουκουλώνεις,  τα ‘χεις ξεχάσει, έτσι νομίζεις.  Και ξαφνικά πέφτουν πιο γρήγορα από τ’ αστέρι , το προλαβαίνουν. 

Δικαίωμα στα όνειρα; Δεν είναι. Είναι κατάκτηση απ’ την ώρα που γεννιέσαι.  Μη σε τρομάζει η ομορφιά τους, έτσι πρέπει.  Μη σε τρομάζει η αποτυχία. Σκέψου πως  μοιάζουν λίγο με το ταξίδι στην Ιθάκη.  Αξίζουν από μόνα τους.

Με όλα τ’ άφταστα και  τα πιασμένα, μ’ αυτά που άλλαξαν στην πορεία, εκείνα πού έκανες με φίλους, τα άλλα τα μοναχικά, τα όνειρα για την αγάπη, τα όνειρά σου για τον κόσμο. Τα όνειρά σου είσαι εσύ.

Και να θυμάσαι εσύ τα ‘χεις, εσύ λευτέρωσέ τα  πρώτος, μην περιμένεις, μη γίνεσαι μόνος σου σκλάβος, γίνε ονειροκυνηγός.

η Φαηδόνα

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Φαηδόνας.