Διαβάζω αρκετά βιβλία το χειμώνα αλλά πολλά περισσότερα το καλοκαίρι στην Ικαρία. Με τα πήγαινε-έλα στο καράβι, λίγο στην παραλία και αρκετά τα απογεύματα στο μπαλκόνι με θέα τον Άγιο. υπολογίζω ότι θα διαβάσω τουλάχιστον 4-5 ανά θερινή σεζόν.

Aγαπημένος μου συγγραφές είναι ο Stephen King που νομίζω πως δε χρειάζεται συστάσεις. Πολυγραφότατος με καμιά πενηνταριά μυθιστορήματα και πολύ περισσότερα διηγήματα και νουβέλες στο ενεργητικό του, έχει γράψει μερικές από τις πιο τρομακτικές ιστορίες όλων των εποχών!

Δε θα ξεχάσω ποτέ ότι τα τα πιο ωραία βιβλία του Stephen King, τα διάβασα στην Ικαρία και είχα και καλούς φίλους στην ίδια φάση να τα συζητάμε. Με τον Ηλία τον Καράφτη, το Χρήστο το Σπανό και τον Αριστείδη, ήμασταν λίγο μια παρέα Στάσου Πλάι μου, με πολύ φαντασία και πολύ όρεξη για τρομακτικές ιστορίες, δε συζητούσαμε μόνο για φαντάσματα, βρυκόλακες και λυκάνθρωπους αλλά λέγαμε και για μηχανές που έπαιρναν μπρος και ταξίδευαν μόνες τους όπως στο Κριστίν.

Είχα διαβάσει, θυμάμαι, το The Stand και αναρωτιόμουν τι θα γίνει αν πέθαινε το 99% του πληθυσμού από έναν μυστήριο ιό, και όσοι έμεναν στο νησί χωρίζονταν στους Καριώτες και τους Γκρούβαλους και όταν τα εφόδια θα τελείωναν, θα έδιναν την τελική μάχη επιβίωσης στις πλαγιές του Αθέρα!

Όταν διάβασα την Αϋπνία, με θέμα κάποιον που αρχίζει σιγά-σιγά να χάνει το βραδινό ύπνο και αποκτά την ικανότητα να βλέπει και να διαβάζει την αύρα των ανθρώπων, περίμενα πώς και πώς να μου συμβεί όταν άρχισα να αποκτώ τις πρώτες εμπειρίες των Ικαριακών βιορυθμών και να κάνω κι εγώ τη νύχτα-μέρα κάθε που βρισκόμουν στο νησί.

Θυμάμαι καλοκαίρι του 96 να διαβάζω τη Λάμψη στο σπίτι στον Άγιο Κήρυκο. Ένα απόγευμα γύρισα από το Κοτσαμπί και βρήκα το βιβλίο στα χέρια της γιαγιάς της Άννας. Ξεκίνησε να το διαβάζει γιατί νόμιζε πως ήταν η Λάμψη του Νίκου Φώσκολου!

Μα πιο πολύ από κάθε φορά φοβόμουν όταν πήγαινα σινεμά στο Ρεξ. Έπρεπε να περάσω μέσα στο σκοτάδι μπροστά από την εκκλησία – για την οποία ο Γιάννης ο Κατσάφαρος μου είχε πει ότι είναι στοιχειωμένη και το φάντασμα ενός Παπά εμφανίζεται στο πάνω-πάνω παράθυρο να σε κοιτάει όταν περνάς – και πάντα ψιλοέτρεχα με το κεφάλι τέρμα αριστερά μη δω καμιά μορφή. Ταυτόχρονα όμως σκεφτόμουν ότι ακόμα χειρότερο από το να δεις φάντασμα παπά στην ερημιά, είναι να δεις έναν Κλόουν, όπως στο Αυτό!

Είχα την τύχη να δω από κοντά τον Stephen King το προπερασμένο Σάββατο στην πρώτη εμφάνισή του στην Ευρώπη. Ήταν κάτι που ήθελα πάρα πολύ να κάνω και να συναντήσω έναν συγγραφέα που έχω περάσει ατελείωτες ώρες μέσα στους κόσμους που έχει βγάλει από το κεφάλι του. Γνωρίζοντας τους χαρακτήρες του, γελώντας με τις χαρές τους και συνήθως τρομάζοντας με την εξέλιξη της ιστορίας.

Το περίεργο είναι ότι η εμφάνιση έγινε στο Παρίσι στο μεγάλο Grand Cinema Ρεξ…

Ηλίας Φουντούλης
iliasfood@gmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις του Ηλία Φουντούλη.