ΦΕΣΤΙΒΑΛ. Ξεκίνησε πέρυσι, και ήδη φέτος, δεύτερη χρονιά λειτουργίας του, έχει πιστό κοινό και πολλούς προσκεκλημένους. Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ AegeanDocs που διεξάγεται στη Μυτιλήνη (έως τις 28 Σεπτεμβρίου), με καλλιτεχνικό διευθυντή τον Κώστα Σπυρόπουλο, φιλοξενεί 101 ταινίες από 37 χώρες, Ελληνες και ξένους σκηνοθέτες. Στην έναρξη, το περασμένο Σάββατο, προβλήθηκε το «Act of killing», του βραβευμένου με Οσκαρ σκηνοθέτη Τζόσουα Οπενχάιμερ, ένα επίκαιρο και διαχρονικό σχόλιο για τη βία και τις παράδοξες διαδικασίες μέσα από τις οποίες αυτή γεννιέται. Επιστρέφει σε μια από τις πιο αιματοβαμμένες σελίδες της ιστορίας της Ινδονησίας (στο πραξικόπημα του 1965), με οδηγούς τους ίδιους τους δολοφόνους, αρχηγούς ταγμάτων θανάτου. Την ταινία παρακολούθησαν περισσότερα από 600 άτομα στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης.

Η τοπική κοινωνία στηρίζει με πάθος το φεστιβάλ, το οποίο συνδιοργανώνουν η Περιφέρεια Β. Αιγαίου σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Το κοινό, μια μείξη νησιωτών και φοιτητών, γεμίζει καθημερινά τις αίθουσες, όχι μόνο στη Μυτιλήνη αλλά και στη Χίο, στη Σάμο, στη Λήμνο, στην Ικαρία, στα Ψαρά, στις Οινούσσες, στον Αη-Στράτη, στους Φούρνους και στη Ρόδο και στη Σύρο, στα 11 συνολικά νησιά στα οποία προβάλλονται τα ντοκιμαντέρ.

Φέτος, το πρόγραμμα περιλαμβάνει ενότητες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον έρωτα, τον εθελοντισμό και την αλληλεγγύη, τον ναζισμό και το νεοναζιστικό φαινόμενο, αναμειγνύοντας τις σκληρές με τις ευχάριστες και χιουμοριστικές όψεις της πραγματικότητας. Ανάμεσα στις ταινίες συναντάμε: «Παίζοντας με τη φωτιά» της Αννέτας Παπαθανασίου (γυναίκες από το Αφγανιστάν παίζουν, με κίνδυνο της ζωής τους, θέατρο στην Καμπούλ)· «Two at the borders» από την Τουρκία (καταγράφει την είσοδο μεταναστών στην Ελλάδα από την πλευρά της Τουρκίας)· «The Island bus» (Αφγανοί και Πακιστανοί σε ένα ελληνικό νησί, στην Τήλο)· «Αλληλούια» (η δημόσια εξομολόγηση ενός γκέι ζευγαριού από τη Μάλτα και οι σχέσεις τους με την Καθολική Εκκλησία)· «112 Γάμοι» (ο σκηνοθέτης, Ντουγκ Μπλοκ, αναζήτησε τους πρωταγωνιστές των γαμήλιων τελετών που είχε γυρίσει, χρόνια μετά, για να δει πώς εξελίχθηκε ο έγγαμος βίος τους). Από την ενότητα για τον ναζισμό, ξεχωρίζουν δύο: το ντοκιμαντέρ «Mussolini - Hitler: The killers’ Opera» του Ζαν Κριστόφ Ροζέ, που παρακολουθεί τις παράλληλες πορείες του ναζισμού και του φασισμού. Από τη διπλωματική συμμαχία ώς τον Αξονα και τη μετατροπή των φασιστών από συμμάχους σε στόχους των ναζί. Και η ελληνική ταινία «Καλάβρυτα - Ανθρωποι και σκιές» του Ηλία Γιαννακάκη, που είναι, περισσότερο από ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ, ένα συλλογικό πορτρέτο όσων επέζησαν.

Μαρία Κατσουνάκη
kathimerini.gr