Το 1994, ο Α. Παπανδρέου θέσπισε τον νόμο 2218 για την αιρετή Νομαρχία (να ψηφίζουμε Νομάρχη). Με εκείνη την μεταρρύθμιση ήλπιζαν ότι η περιφέρεια, η επαρχία θα έκοβε τον ομφάλιο λώρο της εξάρτησης από το κεντρικό κράτος και θα αποκτούσε τοπική ανάπτυξη.

Έλα όμως, που σε αυτή την χώρα οι θεσμοί δεν καθορίζουν την πορεία των πραγμάτων! Οι θεσμοί στην χώρα μας, αξιοποιούνται ή ακυρώνονται από τις νοοτροπίες, τις συνήθειες που υπάρχουν εδώ κα πολλά χρόνια στο πολιτικό - κομματικοποιημένο μας σύστημα. Πρόσωπα έφευγαν από την κεντρική προς την τοπική εξουσία με αποτέλεσμα να μεταφέρουν (ακόμα και μέσω των αντιπροσώπων τους) τα περισσότερα δυσμενή συμπτώματα και ασθένειες του παραπάνω συστήματος.

Αποτέλεσμα: η αυτόνομη αναπτυξιακή λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης να πάει περίπατο! Παράδειγμα: το 1994 το λεκανοπέδιο της Αττικής παρήγαγε το 37,7% ΑΕΠ, το 2009 το 50% !!! Πλήρης αποτυχία του θεσμού, δηλαδή!  Πού είναι η αποκέντρωση; Πού είναι η αναβάθμιση της υπαίθρου;

Οι περιφέρειες, τότε, σχεδιάστηκαν περιστασιακά, τα κοινοτικά πακέτα για τις χρηματοδοτήσεις πολλών έργων αγνόησαν τους παραδοσιακούς, γεωφυσικούς, πληθυσμιακούς, πολιτισμικούς, περιβαλλοντικούς και αναπτυξιακούς δεσμούς. Οι παραπάνω αριθμοί μάς λένε ότι, όποια αποκέντρωση αρμοδιοτήτων ή πόρων μας δοθεί, η οικονομική λειτουργία, η παραγωγή έχει πάρει τον αντίθετο δρόμο.

Η περιφέρεια δεν παράγει πια, την αποξηράναμε, την στερέψαμε! Μόνο με υπομονή, επιμονή, με την απόκτηση γνώσης, με καινοτόμες δράσεις σε τοπικό επίπεδο, με υγιείς ξεκάθαρες συνεργασίες θα μπορέσουμε να ρίξουμε θεμέλια για κάτι καλύτερο στο μέλλον!

Γιώργος Βιτσαράς
gvitsaras@hol.gr