Φύγαμε από το χωριό λίγο πριν τον πόλεμο. Τώρα που το σκέφτομαι πρέπει να κόντευα τα δέκα, τότε δεν ήξερα. Μόνο η μάνα ήξερε, χάραζε τις ημερομηνίες γέννησής μας πίσω από την εικόνα της Αγίας Παρασκευής. Η μάνα ήταν σοφή, ήξερε τα πάντα, πότε έρχονται τα Χριστούγεννα, πότε βγαίνει το ψωμί από το φούρνο, πώς πέφτει ο πυρετός.
Καρκινάγρι. Χειμώνας 1967: Μια μεγάλη νεροποντή παρασύρει τις πέτρες και τα χώματα, οι ρεματιές ξεχειλίζουν και ένας τεράστιος όγκος κατευθύνεται προς τη θάλασσα, με κύρια διέξοδο την πλατεία του χωριού. Αυλές καταστρέφονται, σπίτια ξεστελιώνουν, βάρκες χάνονται και η βραχώδης ακτή του χωριού μετατρέπεται σε … παραλία!
Ο Σύλλογος Ικαρίας «Κάβο Πάπας», χωριών πρώην δημοτικού διαμερίσματος Καρκιναγρίου, εκφράζει τη βαθιά του λύπη για όσα βρήκαν τα χωριά μας και ολόκληρο το νησί, για την απώλεια ενός νέου ανθρώπου στο Αμάλου και για τις ζημιές τόσο σε προσωπικές περιούσιες, σε επαγγελματικές εγκαταστάσεις, στο γεωργικό και κτηνοτροφικό τομέα, όσο και στους δημόσιους χώρους. Είμαστε σίγουροι πως οι Ικαριώτες, όλοι μαζί, θα βρούμε τον τρόπο να ξαναφτιάξουμε όλα αυτά που αγαπήσαμε, όλα αυτά που μας ενώνουν.
Όπως γνωρίζετε η Ικαρία κατά την νύχτα της 18ης Οκτωβρίου επλήγη από έντονα καιρικά φαινόμενα, δεν είναι η πρώτη φορά που η Ικαρία πλήττεται από καταιγίδα και πλημμυρίζουν σπίτια, μαγαζιά, μπαζώνονται δρόμοι, κλπ. Είναι όμως η πρώτη φορά ή ακριβέστερα έχει 45 χρόνια να περάσει τέτοια καταιγίδα από τον τόπο μας και είναι η πρώτη φορά που γίνεται τέτοιας έκτασης καταστροφή.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ικαρία πλήττεται από καταιγίδα και πλημμυρίζουν σπίτια, μαγαζιά, μπαζώνονται δρόμοι, κλπ. Είναι όμως η πρώτη φορά ή ακριβέστερα έχει 40 χρόνια να περάσει τέτοια καταιγίδα από τον τόπο μας. και είναι πιθανό η πρώτη φορά που γίνεται τέτοιας έκτασης καταστροφή. Που η καταστροφή είναι τέτοιας έκτασης: βιβλική.