Την προηγούμενη εβδομάδα εμφανίστηκε στο νησί ένας πωλητής για να προωθήσει ένα νέο χάρτη που τιτλοφορείται «πεζοπορικός». Η εμφάνισή του είναι καλή, η ποιότητα του χαρτιού επίσης, η τιμή του περισσότερο από τσουχτερή. Εξ’ όσων γνωρίζω, όσοι διαθέτουν βιβλιοπωλεία και καταστήματα με τουριστικά είδη τον προμηθεύτηκαν γιατί το ενδιαφέρον για τα μονοπάτια της Ικαριάς είναι πολύ μεγάλο και στο συγκεκριμένο τομέα υπήρχε ένα μεγάλο κενό. Άνθρωποι που έψαχναν και δεν έβρισκαν μονοπάτια ή άλλοι που έβρισκαν και μετά χάνονταν στο πουθενά.

Ο πωλητής λοιπόν, πέρασε από τον Άγιο, τον Εύδηλο και τις Ράχες με ύφος δέκα καρδιναλίων για τη σπουδαία δουλειά του εκδότη του και την αδρεναλίνη στα ύψη σαν να είχε μόλις βγει από το πιο επικίνδυνο πέρασμα της ζούγκλας του Αμαζονίου. Συνοδευόταν επίσης από μια απίστευτη λογοδιάρροια γιατί είχε περπατήσει παντού (;) και είχε καταγράψει τα πάντα (;), έπρεπε να προλάβει να τα πει!

Εντάξει, είναι δουλειά του να πουλάει (ίσως και να λέει μερικά ψεματάκια). Εγώ θα σταθώ αλλού. Κανένας δεν ανακαλύπτει τον τροχό. Πατάει κάπου, βρίσκει το νήμα και προχωράει ένα βήμα παραπέρα. Το μόνο που οφείλει να κάνει είναι να αναφέρει τις πηγές του και τη βοήθεια που του προσφέρθηκε απλόχερα (όπως συνηθίζουμε να δίνουμε) ή βρήκε… περπατώντας. Το πλούσιο δίκτυο των μονοπατιών μας που διευρύνεται συνεχώς, είναι κυρίως το αποτέλεσμα της προσπάθειας μιας χούφτας ανθρώπων, ενός συλλόγου και πολλών εθελοντών. Η παρέα όλο και μεγαλώνει με μοναδικό κίνητρο και πείσμα να φανερωθούν όσα κρύβονται. Είναι κόπος πολλών χρόνων και ξοδεύτηκαν χιλιάδες ώρες στα βουνά και στα ρουμάνια για να εντοπιστούν, να καθαριστούν και να σημανθούν τα περάσματα που εξυπηρετούσαν τους προγενέστερους από μας στις μετακινήσεις τους. Σίγουρα η φύση και οι ομορφιές της ανήκουν σε όλους μας, θυμόμαστε όμως να ευχαριστήσουμε όσους έβγαλαν ρόζους και κάλους για να έχουμε πρόσβαση σ’ αυτήν και να την χαιρόμαστε.

Ο μύθος της Ικαρίας ελκύει και «εμπνέει» πολλούς φαφλατάδες κι εμείς δυστυχώς δεν μπορούμε να τους κόψουμε το βήχα. Είναι κρίμα να αδυνατούμε να αξιοποιήσουμε τον πλούτο μας εξαιτίας της έλλειψης πόρων και μέσων. Εύχομαι να μπορέσουμε σύντομα να βγούμε από αυτό το τέλμα και η Ικαρία ν’ αρχίσει να προβάλλεται από τους Καριώτες για τους Καριώτες, χωρίς παρέμβαση (και στρέβλωση) τρίτων.

Γιάννης Κέφαλος
jianniskefalos@yahoo.gr

photo:anefantis