Οι τραγόμορφοι και κουδουνάτοι προετοιμάζονται από σήμερα για την Κυριακή της Αποκριάς! Οι προβιές των τραγόμορφων και κουδουνάτων, που τα τελευταία πέντε χρόνια μας συντροφεύουν την Κυριακή της Αποκριάς, δέχονται επεξεργασία παρόμοια με αυτή που οι παλιοί Ικαριώτες χρησιμοποιούσαν για να ετοιμάσουν τα χαλιά (προβιές) του σπιτιού τους.
Το έθιμο και το δίκαιο που πηγάζει εκ του έθους, απαιτεί τη βίωση και την έκφραση των συναισθημάτων, που πολλές φορές, αν όχι τις περισσότερες, είναι συναισθήματα εκφρασμένα αντίθετα. Όπως και με την τέχνη. Ανθρώπινα δημιουργήματα όλα αυτά, θες αυθόρμητα, θες ματαιόδοξα ή ατελέσφορα, θες υλικά και άυλα, θες υφάσματα ή προβιές να τις πηγαινοφέρνουμε σε μια πλατεία ή σε μια καμπύλη του χρόνου, όλα έχουν να παραλάβουν συναίσθημα. Και να παραδώσουν το ίδιο.
Η τελευταία Κυριακή των Αποκρεών έφερε χρώμα αλλά και πολύ κόσμο στην πλατεία του Ευδήλου, για το καθιερωμένο πλέον, καρναβάλι (δείτε εδώ). Οι εκδηλώσεις όμως δεν τελείωσαν εκεί. Το βράδυ συνεχίστηκαν στον Άγιο Κήρυκο με μουσική εισαγωγή. Η Φιλαρμονική άρχισε να μας ζεσταίνει στην αίθουσα του Παλαιού Δημαρχείου με διασκευές γνωστών τραγουδιών.
Αρχικά η εκδήλωση είχε προγραμματιστεί για το Σάββατο. Όμως τα παιδιά του συλλόγου, προς τιμή τους, την μετέφεραν την Κυριακή, ώστε να μην συμπέσει με τη συναυλία των Χειμερινών Κολυμβητών, από τη μία για να μη μοιραστεί ο κόσμος και από την άλλη γιατί και οι ίδιοι ήθελαν να ακούσουν την παρέα των Μπακιρτζή και Σιγανίδη.
Στην αρχαιότητα, οι άνθρωποι και τα πολιτικά και θρησκευτικά συστήματα διοίκησής τους (κυρίως στην Αθήνα αλλά όχι μόνο), αναγνωρίζοντας την πολύπλευρη ανθρώπινη φύση και την ανάγκη της να βρει έκφραση στη ζωή μας, συντηρούσαν ή καθιέρωναν διάφορες εορτές και δρώμενα που φρόντιζαν ακριβώς αυτό: να δοθεί φωνή ή βήμα στο αντίθετο/ανάποδο της επικρατούσας κατάστασης (status): θεσμικής, προσωπικής, ιδεολογικής, κοινωνικής, ακόμα και σεξουαλικής.
Οι μάσκες μπαίνουν και ο καθωσπρεπισμός κρύβεται μαζί με τα πρόσωπα, η βαθύτερη φύση του ανθρώπου αναδύεται από τα κοινωνικά καλούπια και δείχνει την επιθυμία και ίσως τον πόθο της. Εξαγνίζεται και συμπεριφέρεται όπως θέλει ανεξαρτήτως ηλικίας ή φύλου. Ό,τι είναι στο σκοτάδι, το κλειδωμένο δωμάτιο που ονομάζουμε υποσυνείδητο, βγαίνει στο φως αλλά είναι καθαρό, δεν έχει πονηριά και δόλο, δεν υπονομεύει τις φιλίες ή τις σχέσεις. Αντιθέτως τις κάνει πιο ειλικρινείς και πιο δυνατές. Εκφράζεται χωρίς συντονισμό και με απόλυτη ελευθερία, το ύψιστο αγαθό που δυστυχώς δεν απολαμβάνουν όλοι οι άνθρωποι στη γη.